GoNo's Gedichten & Verhalenhoek

De hersenspinsels van een zelf- en door anderen verklaarde dichter/schrijver.

maandag 20 september 2010

Chris van “ Mijn restaurant”

Het nieuws slaat in als een bom. Chris van “Mijn restaurant” heeft zelfmoord gepleegd. Ik kijk bijna nooit naar VTM. Een gat in mijne cultuur zeker? Of een fout in m’n opvoeding? Hoewel, toen bestond VTM nog niet. Daar zal het dus niet aan liggen. Wie is die Chris? De zoveelste tijdelijke Bekende Vlaming? Ik lees dat hij naast de overwinning greep. Z’n lief liet hem zitten met een schuldenberg. Is die schuldenberg er gekomen na z’n deelname aan dat kutprogramma? Op iedere zender zijn er programma’s die men reality-televisie noemt. Of emo-tv, als ’t kind maar een naam heeft hé?
Het enige waar het om te doen is bij al die commerciële zenders is geld en nog eens geld. Hoe hoger de kijkcijfers, hoe groter het deel van de reclamekoek. Ik heb het al meerdere malen geschreven, de wereld is in handen van de reclamejongens ( en meisjes ). Doe uw brievenbus open en de reclamefolders vallen er met bakken uit. Zet uwen tv op en ge kunt zappen van het ene reclameblok naar het andere. Met een beetje geluk wordt de reclame onderbroken door een film of feuilleton.
Ge kunt het zo gek niet bedenken of er bestaat wel ergens een programma dat er op inspeelt. Neem nu Expeditie Robinson, wie is er zo gek om met 20 man op een zogenaamd onbewoond eiland te gaan zitten? Van ‘t moment dat men er gaat zitten is het geen onbewoond eiland meer hé. Een overlevingstocht op een eiland. Sta me toe dat ik lach, een overlevingstocht op de Noordpool zou er beter op trekken. Of in Siberië of Alaska. Met temperaturen onder de vijftig graden. Dat zou pas overleven zijn. Of drop die zogenaamde overlevers eens een maandje bij de Taliban. Tussen twee bombardementen in, kunnen ze reclame maken over de laatste nieuwe wapens. Zoals daar zijn: een terrorist met afstandsbediening + handleiding, een bermbom ook met afstandsbediening en last but not least een Somalische piratenbende, die gesponserd wordt door Coca Cola. Echt waar, zelf gezien op CNN. Een Somalische piraat stond er in rood t-shirt met witte letters reclame te maken voor Coca Cola. En verdomd, ‘k mag doodvallen, in z’n hand had hij een flesje…
Wil je een huis kopen? Geen nood, u wordt bijgestaan door een programma dat “ Huizenjacht “ heet. Ik vraag me af hoe die mensen aan al die grote budgetten komen om een huis te kopen. Met werken? Om een huis te kopen van pakweg een kleine 200 000 € moet ge al serieus werken hé?
Wil je een restaurant beginnen of een veredelde café-bistro, doe mee met “ Mijn restaurant” of andere gelijkwaardige programma’s. Als je daarna op de fles gaat en zelfmoord wil plegen, geen nood, je bent met je domme kop op tv geweest.
’t Is al zover gekomen dat buren de sleutels van hun woonst aan elkaar geven om te kijken hoe ze leven. Ja zeg, ik heb er geen behoefte aan om te weten welke seksboekjes onder het bed van m’n buurman liggen.
Nog minder wil ik weten wat er in zijne diepvries zit. Of welke kleren hij of zij draagt…
Jonge moeders van veertien of vijftien jaar? In verwachting van hun lief, zo’n snotneus die amper z’n naam kan schrijven. Zelf nog kinderen die kinderen op de wereld zetten? Waarna ze met de vinger worden gewezen omdat ze op tv gekomen zijn. Het kindvrouwtje wordt uitgemaakt voor hoer en het kindmannetje voor pooier. Maar ze zijn gelukkig want er is een kindje op komst…
Iedereen wil alles weten over iedereen. De wereld is één groot Big Brother-gedoe. ’t Kan zijn dat de mens van nature uit nieuwsgierig is, maar toch, het loopt de spuigaten uit. Lees er de commentaren eens op na op het alom geprezen Facebook. Soms denk ik dat het ras van Neanderthalers nooit uitgestorven is, ze zijn gewoon ondergedoken op Facebook. Op enkele uitzonderingen na, zoals ik bijvoorbeeld. Maar tegenwoordig is men bijna verplicht de communicatie via het internet te laten verlopen, anders hoort of ziet men z’n eigen kinderen niet meer. Chris van “ Mijn restaurant” had vele vrienden op Facebook, maar juist niet genoeg om hem de overwinning te schenken. Een overwinning die hem roem en rijkdom zou opleveren. Een goed gevuld reservatieboek zou hem uit de neerwaartse spiraal van geldzorgen gehaald hebben. ’t Heeft niet mogen zijn. Hij was vierendertig, had drie kinderen. Hij komt nog één keer in ’t nieuws als TBV ( Tijdelijke Bekende Vlaming) waarna de boeken voor eeuwig gesloten worden.
Amen.

©GoNo

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage