Een vluchtig vluggertje

“ Hallo, spreek ik met Noël?”
“ Daar spreekt u in hoogsteigen persoon mee, wie bent u, als ik vragen mag en ik vraag het, zelfs als het niet mag…”
“ U spreekt met de VDAB, ik ben Maurits D., uwen nieuwe coach.”
“ Zozo, mijne nieuwe coach? Maak ik nu deel uit van de nationale ploeg? En zo ja, dewelke? Wat moet ik verstaan onder nieuwe coach? Is m’n vorige ontslagen wegens bezuiniging en het niet voldoen van de aangegane verbintenissen?”
“ Nee meneer, uwen vorige coach is wegens langdurige ziekteverschijnselen op non-actief gezet. Stress en verstopte darmen. Maar ik ben z’n dokter niet. Kunnen wij een afspraak maken om uw dossier eens nader te bekijken?”
“ Hebt u soms werk voor mij of is het zoals met de vorige, die mij vroeg of ik nog werkloos was en daarna een uur zat te zagen over hoe slecht het ging met de economie van dit godvergeten landje?”
“ Oei, u heeft blijkbaar geen hoge dunk van ons?”
“ Jawel, maar m’n dunk is al verscheidene keren met de snelheid van ’t licht naar beneden gedonderd hé?”
“ U zoekt toch nog werk, mag ik veronderstellen?”
“ Zeker en vast, de lotto heb ik nog altijd niet gewonnen…”
“ ’t Zal niet gemakkelijk zijn op uw leeftijd, ik zie dat u al de vijfenvijftig voorbij bent…”
“ Nog maar juist hé, van april, da’s amper een maandje en een halfke.”
“ Ja, maar tegenwoordig met die crisis en u moet niet alles geloven wat die ministers op tv komen verklaren…”
“ Welke ministers? Zijn er dan in ons landje mensen die zo’n titel verdienen?”
“ Laten we het daar niet over hebben, ’t voornaamste is dat we u terug aan ’t werk kunnen zetten…”
“ U begon er over hé, ik niet…”
“ Dus vraag ik me af of we het eens over een andere boeg moeten gooien…”
“ U heeft een maritieme job voor mij?”
“ Euh, wat bedoel je?”
“ U zegt: over een andere boeg gooien, ‘k zou zeggen gooi de trossen maar los en laat maar komen die job…”
“ Kent u iets van de maritieme wereld?”
“ Ja hoor, ik ben al verscheidene keren naar de aquariums in de Zoo van Antwerpen gaan zien, de eerste keer was in, ja wanneer was dat ook al weer? Ik denk dat ik een jaar of acht was, dat moet dus in 1963 geweest zijn. Sedertdien is m’n interesse er alleen maar op vooruitgegaan. Dus mag ik zeggen dat het onderzeese leven en maritiem wereldje mij wel degelijk boeit hé?”
“ Euh, euh, euh…”
Driemaal “ euh ” is scheepsrecht.
Ik verdenk mijn nieuwbakken coach ervan dat hij nu op het hoogste niveau aan ’t overleggen is. ’t Kan ook zijn dat er een ambulance onderweg is met een dwangbuis XXL.
“ Hallo, bent u er nog?”
Geen antwoord, ik hoor alleen maar een muziekje. Klassieke muziek, mensen die niet houden van klassiek zijn de pineut. Niet verwonderlijk dat het agressie opwekt.
“ Hallo, heb ik nog steeds Noël aan de lijn?”
“ Ja, ge hebt uw lijntje goed geworpen…”
“ Ik ben Chantal, uw trajectbegeleidster…”
“ M’n watte?”
“ Uw trajectbegeleidster, u kunt met al uw vragen over werk bij mij terecht…”
“ En Maurits, m’n nieuwe coach? Heeft die het al opgegeven?”
“ Nee, die doet de voorbereidende gesprekken, kunnen wij een afspraak maken?”
“ Natuurlijk, maar eerst uwen leeftijd zeggen, kwestie van mij vestimentair wat aan te passen hé?”
“ Ik zal u een schriftelijke uitnodiging sturen. Bedankt en tot binnenkort.”
Was me dat een vluggertje, ik ben er nog niet goed van…

©GoNo