“ Edde gaai soems ne sigaret veur maai?”

“ Edde gaai soems ne sigaret veur maai?”
Ik voel een hand op m’n schouder, draai langzaam in de richting vanwaar de vraag komt. De vraag komt van een snotneus, die nog alle dagen in z’n bedje plast. Om die reden moet hij van z’n mama nog een pamper dragen. Maar hij heeft al wat struikgewas onder z’n neus en op z’n bovenlip staan. Zoals iedereen weet, ben ik een sociaal aangelegde mens. Doch in sommige gevallen komt m’n verleden van gediplomeerde psychopaat boven, de wil is er wel maar ’t vlees is zwak. Zeg ik altijd. Ik heb soms van die sadistische neigingen die het welvoeglijke in ruime mate overtreden. Maar ik ben een mens, een verdelievende en dat strekt mij tot eer.
“ Ik heb een mes…”probeert de kleine mij te overtuigen.
Ja en? M’n keukenschuif ligt vol met messen, vertel me eens iets nieuw hé?
“ Ge gaat me toch niet omver steken voor een sigaret?” vraag ik beleefd en op zachte toon.
De bedpisser moet erover nadenken, wat in zijn geval niet zo gemakkelijk is wegens gebrek aan grijze materie in z’n hersenpanneke.
“ Gaat ge me nu een sigaret geven, ja of nee?”vraagt hij nogmaals, maar nu op dreigende toon. Ik doe bijna in m’n broek, van ’t lachen welteverstaan.
“ Natuurlijk, natuurlijk krijg je een sigaret…” Ik neem m’n pakje Belga en geef er hem eentje.
“ Edde gaai oek nog een bètteke vuur?”
Dat ventje is een slechte soldaat, heeft geen wapen en ook geen kogels. Alleen een mes. Ik geef hem vuur. Terwijl hij zich bukt om z’n sigaret aan te kunnen steken, verkoop ik hem een pannenkoek tegen z’n wang.
“ Waarom doet ge dat?”vraagt hij verbouwereerd.
“ Die eerste lap rond uw oren is omdat ge onbeleefd geweest zijt…en die tweede lap omdat roken ongezond is…”
“ Onbeleefd?”
“ Ja, venteke, ge moet altijd met twee woordjes spreken hé? Zo van aub en merciekes…”
“ Maar ik heb maar ene lap gekregen…” Wat een uitdagerke hé?
“ Moet ge nu nog vuur hebben, ja of ja?”
Ons uitdagerke zal ’t nooit leren, bukt zich om alsnog z’n gekregen sigaretje in de fik te steken. Met zachte hand sla ik hem tegen z’n ander wang. Ietske te zacht schijnbaar. Want ’t manneke vliegt een meterke of twee opzij. Los met zijne gevel tegen een andere gevel. Maar dan ene van steen. Beetje bloed uit z’n neuzeke. Maar daar wordt ge een vent van, besluit ik. Z’n duurbetaalde sigaretje is in tweeën gebroken. Heeft nu ineens twee sigaretten, eentje met een filter en eentje zonder. Ik begin zowaar medelijden te krijgen.
Misschien laat ik hem mij wel steken, ter compensatie voor het doorstane leed? Een steekje meer of minder speelt toch gene rol, gezien er toch steken loszitten bij mij.
Ik help hem recht, zet hem met broederlijke liefde tegen de vensterbank. Wat een slapjanus, kan amper op z’n poten staan. Ik zoek in z’n zakken, vind een snotneuszakdoekje en duw het tegen z’n gehavende neus.
“ Ik ga je vermoorden…”lispelt het venteke, strijdvaardig. Help dan al eens iemand in nood hé?
“ En met wat gaat ge mij vermoorden?”vraag ik even strijdvaardig.
“ Met m’n mes, fuck you, asshole…”
“Amai, ge spreekt uw moedertaal vlekkeloos, moet ik zeggen…”
De brave jongen voelt in z’n zakken, z’n ogen spreken boekdelen van grenzeloze verbazing. Ik doe m’n hand open en toon hem het aardappelschillertje dat van eigenaar veranderd is.
“ Noemt ge dat een mes?”vraag ik beleefd met een zekere sarcasme.
“ Euh, euh…?”
“ Kijk, m’n klein schoelieke, da’s wat wij noemen een mes…” Ik toon hem m’n Rambo-mes, die in een speciale holster zit. Ik zwaai er eventjes mee voor z’n ogen, de jongen ziet nu zo scheel als een otter. Zet het op een lopen alsof ik de duivel in hoogsteigen persoon ben. Maar dat is m’n broer en die is veel erger dan ik.
“ Hé, ge vergeet uw sigaretje, makker, uw sigaretje…”roep ik hem na.
Ik raap het stukje sigaret met filter op, steek het aan. 't Is verdomme crisis voor iedereen hé?

©GoNo