De “ ware” liefde

Wie in de hoek staat krijgt de meeste klop
’t is altijd zo geweest,’t zal altijd zo blijven
de “ware“ liefde heeft een schijnheilige kop
ik kan er wel tien bestsellers over schrijven

mooie praatjes omgezet in zacht gefluister
nog een glaasje witte wijn, m’n lieve schat
theelichtjes hoe romantisch in het duister
lang geleden dat ik nog zo’n avondje had

je zegt, je houdt ontzettend veel van mij
wat een eer valt me hier nu weer te beurt
je maakt m’n kloppend hartje toch zo blij
is ‘t vlees in de kuip een beetje goedgekeurd

we fluisteren lieve woordjes, teder en zacht
luisteren naar ’t kloppen van ons eigen hart
laten ons bedwelmen door een zwoele nacht
’t leven is dan schijnbaar toch niet zo hard

tot ik met beide voeten terug sta op de grond
’t is zonde van de weggegooide verloren tijd
‘k strooide rozenblaadjes voor jou in ’t rond
maar jij wou je onafhankelijkheid niet kwijt

geen witte rozen meer voor mij om te delen
de doornen sneden in m’n goedgelovige ziel
‘k zag in je ogen dat ik je begon te vervelen
‘k voelde dat je op mannen met veel geld viel

de dageraad begint de verre horizon te kleuren
de eerste zonnestralen van de opkomende zon
’t heeft weinig of geen zin nog lang te treuren
de “ echte ” liefde verschuilt zich op m’n balkon

m’n geurende bloemen geven wat ik verwacht
ze groeien en bloeien speciaal voor mij alleen
uit hen put ik steeds weer die innerlijke kracht
zelfs nadat je voorgoed uit m’n leven verdween…

©GoNo