Dierenmishandeling anno 2009.

Foto: Gaïa
Dierenmishandeling anno 2009.


Hoe kan het bestaan, dat er anno 2009, nog zulke martelpraktijken bestaan? Er bestaat een wet die zulke uitwassen moet voorkomen. De wet op het dierenwelzijn. De massa zal verontwaardigd zijn, de massa zal op tafel kloppen en zeggen : nu is ’t genoeg! Waarna we met veel smaak onze dagelijkse portie vlees naar binnen zullen werken.
Na het zien van die schrijnende beelden, kan ik geen enkel kookprogramma nog smaken. Er hangt een geurtje en een kleurtje aan. Dieren die zonder enige verdoving de keel overgesneden worden, lammetjes die huilen als een kind terwijl ze levend opgetakeld worden. Dieren die gestampt en tot bloedens toe gefolterd worden tot meerdere eer en glorie van ons bord. Nee, ik ben geen vegetariër, bij mij komt er af en toe ook vlees op tafel. Maar ik eet met evenveel smaak een komkommer,tomaatje met fijngesneden sjalotje, wat peterselie met olie en azijn. Ik hoef niet elke dag vlees op m’n bord, zou het ook niet kunnen betalen.
Maar wanneer gaan ze nu eindelijk eens optreden tegen die dierenbeulen? De vleesindustrie is een miljardenindustrie. Waarvan bijna 80% uitgevoerd wordt naar het buitenland. En duizenden mensen verdienen hun kost ermee. Is dit dan een vrijgeleide om aan dierenmishandeling te doen? Dit zijn maffiapraktijken. Een beschaafd land onwaardig. Waarom doet dit me denken aan de nazi’s en hun concentratiekampen? Waar een hond de graad van korporaal had? Waar mensen afgeslacht werden, opgehangen aan vleeshaken, gewurgd werden met pianosnaren? Na de oorlog werden sommige van die beulen opgehangen, niet allemaal, want anders waren de Duitsers een uitgestorven ras geweest. Wegens stilzwijgende medeplichtigheid aan wat men nu de holocaust heet.
Misschien klopt die vergelijking niet helemaal, maar het zijn de beelden die ze bij mij oproepen. Weerloze dieren die op een weerzinwekkende manier afgemaakt worden, zonder een greintje mededogen. Hoe kan zo’n dierenbeul nog rustig aan tafel z’n steak opeten? Wat vertelt zo’n man tegen z’n kinderen? Eet uw bordje lekker leeg? Alles opeten, dan wordt ge een grote vent zoals uwen papa?
Ik moet bijna kotsen van die beelden en toch ben ik blijven kijken. Waarom, vraag ik me af. Uit ongezonde of gezonde nieuwsgierigheid? Wie zal het zeggen hé? Deze beelden komen te vroeg, men zou die beter laten zien met de feestdagen. Maar dan duurt het leed van die dieren nog wat langer. Optreden tegen die dierenbeulen en streng straffen. Sluiten die handel en alle winsten verbeurd verklaren. Geen discussies over de tijd geven zich in orde te stellen met de wetgeving, die wet bestaat er al van de vorige eeuw. Geen stokken in de wielen steken van politiemensen die alleen maar hun job willen doen. Of die op het matje geroepen worden door hun burger-meester, omdat die toevallig voorzitter is van de raad van beheer van zo’n slachthuis. Een bloedbadhuis. Het maakt mij kwaad en opstandig. Waarom geen camera’s plaatsen in een slachthuis? Die hangen er nu toch ook overal? Of is dit een inbreuk op de privacy? Moet men dan het leed deze dieren aangedaan oogluikend toestaan? In wat voor een achterlijke wereld leven wij toch hé? En nu ga ik een slaappil nemen om te vergeten wat ik zag…

©GoNo