Ramadan in Hoboken

Ik kom 's nachts niet graag buiten, niet dat ik zo'n bang type ben, maar ik laat de nacht graag over aan zij die er meester over zijn. Maar nu was het dringend en nood breekt wet, want ik zat zonder sigaretten. Weer eens vergeten om een voorraadje kankerstokjes in te slaan. Maar ik ben die allochtone winkeliers dankbaar, die zijn 's nachts open. En 't is Ramadan, dus ben ik niet alleen om sigaretten en drank te komen halen.
Er staan drie moslims voor de nachtwinkel in een hevige discussie verwikkeld. Ik versta er geen bal van, maar zij mij waarschijnlijk ook niet. Ze komen recht uit Afghanistan aan hun kledij te zien. Zouden de Taliban hun werkterrein verlegd hebben naar Hoboken? 'k Heb de neiging om het hen te vragen, maar bij nader inzien lijkt het me toch geen goed idee. 't Schijnt dat ze nogal goed overweg kunnen met zwaarden en een cursus koppensnellen zie ik totaal niet zitten. Zeker niet als ik moet dienen als lijdend voorwerp.
De Pakistaan is een vriendelijk mens, altijd een lach en een beetje zever erbij. Hij begint me te kennen, weet dat ik schrijf en dicht. Heeft voor hij vluchteling was, zelf nog geschreven. En leest op m'n website. Hij begrijpt niet alles, maar hij doet moeite om m'n hersenspinsels te lezen en dat kan ik van sommige critici niet zeggen.
Ik heb hem voorgesteld om z'n verhalen op m'n site te publiceren, maar hij vindt z'n Nederlands niet goed genoeg. Ik respecteer z'n trotse houding en weet hem naar waarde te schatten. Maar vandaag heeft hij het druk.
Ik koop m'n sigaretten en een flesje vodka. Handig zo'n zakflesje. Straks een vodkaatje orange maken, en hopelijk val ik in slaap na het tweede glas. 't Kan ook zijn dat ik rond de tafel begin te dansen...
Ik kom buiten en steek direct een sigaret op. Sjonge dat kan smaken. Het lijkt wel de verboden vrucht hé?
Eén van die Talibanezen kijkt me aan en ik ben op slag op m'n hoede.
“ Not good hé?”
“ Pardon ?”
“ Sigaret no good...”
“ Doodgaan moeten we allemaal hé?”
“ Niks verstaan, mister, English please?”
Dat ziet ge van hier dat ik Engels ga spreken, toch niet in Hoboken zeker. Arabisch tot daar nog aan toe, maar Engels?
“ You moslim?”
“ Ja natuurlijk en katholiek, protestant, hindoestaan en boeddhist, for everyone wat wils hé...”
't Moet zijn dat ze m'n Vlaams beter verstaan dan ik zelf, want ze schoten in een lach. Een hele opluchting voor mijn lijf en leden. Waarschijnlijk zullen ze gedacht hebben dat ik zo zot was als een achterdeur. Maar om te geloven moet ge een vijs los hebben, anders gaat het niet. Da's mijn gedacht hé? Maar wie ben ik om te zeggen in wat men moet geloven? Ieder z'n meug en de boer kroop op z'n zeug.
Ik neem afscheid met de gevleugelde woorden: “ Jesus loves you!” en krijg als antwoord: “ Mohammed loves you too!”
Wat kon ik nog meer antwoorden dan een povere:” Thank you.”?

©GoNo