Ijs(kas)tijden.....

't Moest en 't is er eindelijk van gekomen. Ik, die de vader van de porceleinenkast ben als het gevroren heeft, ben onderuit gegaan toen ik nog eens buiten kwam. Ik moest wel buiten komen, gezien ik al een paar dagen op noodrantsoen aan het leven ben. Dus, ik met gezwinde pas, als een veulen in de weide die de lentezon ruikt, naar de Colruyt. Viel dat tegen. Nikske lentezon, veeleer noordpooltoestanden. Ik verwachtte achter iedere hoek een ijsbeer te zien opduiken. Pinguins heb ik gezien, maar dat bleken bij nader toezien nonnekes te zijn.
In de week lachte ik nog met m'n ex, die uitgeschoven was en er een pijnlijk zitvlak en dito ego aan over gehouden heeft. Maar nu heb ik zelf van jan. Een pijnlijke knie, m'n zelfbeeld heeft een serieuze knauw gekregen. Wat mij het meeste verwondert is dat er aan m'n broek niks mankeert. Als ik vroeger viel, was er meestal een gat in m'n broek. De Goddelijke Voorzienigheid zal gedacht hebben, diene GoNo heeft ocharme maar 3 broeken, 'k zal hem de kosten van een nieuwe broek besparen. 'k Zal hem wat meer pijn geven ter compensatie. Ik ben rechtgekropen, steun zoekend en krijgende van een boom, die zich op m'n pad bevond. 't Kan zijn dat die boom er al stond, maar een mens let daar niet op, totdat ge hem nodig hebt hé ? Straks ga ik een tweede poging wagen om alsnog aan eten en drinken te geraken. Als dat niet lukt, zal ik verplicht zijn beroep te doen op de Civiele Bescherming om mij te bevoorraden per helikopter. Maar dat gaat weer stukken van een mens kosten. 't Is toch raar, als er ergens een ramp gebeurt in 't buitenland, staan ze met honderden tonnen materiaal klaar om uit te rukken. Als ik op mijne smikkel ga, staat er alleen een boom klaar om me te helpen. En dan moet ik het grootste deel van 't werk nog zelf doen.
Stel je voor dat ik m'n boodschappen wou doen met m'n brommer. 'k Had er weeral lief uitgezien. Brommer in de prak en GoNo ook. Allebei rijp voor 't stort. Maar Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, de mijne ook.
En straks wordt m'n kleindochterke Kyra één jaar. We gaan een feestje opzetten ter ere van haar, niet dat Kyra er iets van zal snappen, maar 't is traditie hé ? En m'n wildebras van een kleinzoontje Yoran zal er ook zijn. Die heeft er lak aan, dat zijne bompa uitéénvalt. Dat belooft. M'n ex zal mij nu ook uitlachen, wat haar volste recht is, maar 't zal pijn doen. M'n kat trekt er zich niets van aan, die heeft een propere bak, fris helder water en haar etensbakje is tot de rand gevuld. Als ik “ai” zeg, omdat ik een pijnscheut in m'n knie krijg, bekijkt ze mij als een uil op een ankergat. Hoe meer ik naar haar lieftallige smoelwerkje zie, hoe meer ik er haar van verdenk dat ze mij vierkant zit uit te lachen. Moet ge geen kat hebben ? Ik ga ze africhten om m'n boodschappen te doen, ze heeft vier poten, ze zal in ieder geval een stuk stabieler lopen dan ik hé ?

©GoNo