Inspecteur GoNo volgens het boekje......

Inspecteur GoNo was op weg met zijn fiets naar 't Schoonselhof, omdat er een lijk gevonden was. 't Was pikkedonker en geen kat, laat staan een hond te zien in de straten. Laat het vooruit gaan, dacht de inspecteur en hij zette z'n zwaailicht en sirene aan. Kwestie om te laten horen, dat hij er aankwam. In Witse gebruikten ze practisch nooit hun sirenes of zwaailichten , wat een klungels toch......
Inspecteur GoNo remde uit alle macht, want hij was bijna de poort van 't Schoonselhof voorbijgereden, zo'n vaart had hij. Bij nader inzien was er helemaal geen poort, een nadarafsluiting kon men bezwaarlijk een poort noemen hé ? Overal bezuiniging, dacht onze slimme en tevens clevere inspecteur, ze bezuinigen zelfs op kerkhofpoorten.
Aan de ingang stond agent Minnebone te zwaaien als een gek, met z'n witte zakdoek, om beter op te vallen. Ha, dacht inspecteur GoNo, dat zal de dader zijn, die zich overgeeft, dat klusje zal hier rap en vlug geklaard zijn. Hij gooide z'n politiefiets in de haag, pal onder het plakkaat waarop stond “Verboden te storten.” Er stonden al wat ramptoeristen te wachten op wat komen ging. Hij kende er al veel van, 't waren trouwe supporters van hem, die hem overal volgden en foto's van hem namen voor het fanclubblaadje. Hij liet het hem welgevallen, en groette hen minzaam,zoals het een BP ( bekende politieman) betaamde.....
“ Kamiel, past gij op mijne velo, en verdedig hem desnoods met uw leven.....” sprak inspecteur GoNo tot één van z'n aanhangers die Kamiel heette.
“ Zal ik doen, maar krijg ik dan uwen revolver, matrak en politiekaart, dat maakt toch meer indruk, zou ik zo denken hé ?”
“ Kamiel, hier hebt ge een salami en m'n tramkaart, dat moet volstaan in de duisternis, ze gaan 't verschil niet zien en vergeet niet te roepen “ In naam der wet”.....”
Inspecteur GoNo draaide zich om en stapte gezwind en kwiek voorbij de nadarafsluiting, recht op de persoon af, die nog altijd stond te zwaaien met z'n witte zakdoek. Hij trok z'n pistool en sommeerde hem te gaan liggen.
“ In naam der wet, ga liggen met de handen en benen gespreid of ik schiet.......en ik ga dat geen twee keer zeggen.....”
Agent Minnebone was zodanig verbouwereerd en de kluts kwijt, dat hij het bevel opvolgde en ging liggen. Inspecteur GoNo bekeek het van op veilige afstand en zag dat het goed was. Da's wat anders dan Witse, dacht hij. Hij kwam dichterbij, pistool in aanslag, en zag dat de persoon in kwestie een politieuniform droeg.
“ Zozo, meneer maakt ook nog misbruik van de hoedanigheid van flik, is 't nog niet genoeg dat ge een moord gepleegd hebt, dat gaat geld kosten, vriendje......” bulderde de inspecteur.
“ Maar ik ben agent Minnebone, inspecteur, ik heb u gebeld......”
“ Daar kan ik geen rekening mee houden, dat zeggen ze allemaal, u bent op de plaats van het delict en als dusdanig mede verdacht. Zeg mij maar eens waar ge waart, rond de tijd dat ge dat lijk gevonden hebt. Geef mij uw alibi eens.......” Inspecteur GoNo was tevreden over zichzelve. Geheel volgens het boekje zou hij de verdachte ondervragen.
“ Maar inspecteur, rond de tijd dat ik het lijk gevonden heb, was ik hier om het lijk te vinden, na een anoniem telefoontje......”
“ Ha, ha, ha, maak dat de katten en de honden wijs, denkt ge nu werkelijk dat ik een randdebiel ben ? Een anoniem telefoontje, m'n grootje ja, een medeplichtige zult ge bedoelen zeker ?”
“ Inspecteur, mag ik m'n politiekaart tonen, hij zit in m'n rechterbovenzakje.......”
“ Vooruit doe maar, en geen geintjes hé ? Want ik heb nogal een losse wijsvinger en voor ge het weet, kunt ge dat lijk gezelschap houden......”
Agent Minnebone nam voorzichtig, alsof z'n leven er vanaf hing, wat ook zo was; z'n politiekaart uit z'n rechterbovenzakje.
“ Voorzichtig hé manneke, gooi die kaart maar naar hier en blijf voorlopig nog wat liggen, ge ligt er goed en ge moet maar denken dat ge aan 't slapen zijt, zoals het merendeel van uw collega's.....”
Agent Minnebone gooide de kaart richting inspecteur GoNo, maar een windvlaag deed de kaart in de haag belanden.
“ Verdomme nog aan toe, uilskuiken, kan ik uw kaart nog gaan zoeken ook, blijven liggen, heb ik gezegd...”

©GoNo ( wordt vervolgd, als ze mij nog niet in 't zothuis gestoken hebben hé ?)