In naam der wet......

Na lang zoeken had inspecteur GoNo agent Minnebone z'n politiekaart gevonden. Intussen was het beginnen regenen en lag de onfortuinlijke agent te zwemmen in een plas water. Aangemoedigd door een steeds groter wordende publiek. Er was zelfs een hamburgerkraam, die zich langs de kant gezet had en hamburgers , worsten en karakollen aan 't verkopen was. Dat hebt ge met ramptoeristen, vroeger hadden ze een koelbox bij, nu een heel kraam.
“ Zeg verdachte, da's geen politiekaart, da's verdorie uw lidkaart van de badmintonclub.......”
“ Sorry, verkeerd kaartje, maar mag ik nu rechtstaan ? Ik ben bijna verzopen en ik vind het verdacht dat ik een verdachte ben.......”
“ Wie stelt er hier de vragen ? Wie is er hier de inspecteur ? Wie is er beter dan Witse ?....”
Allemaal vragen waarop hij geen antwoord kreeg, zo hij al een antwoord verwachtte. Het publiek genoot van het spektakel en de hamburgers.
“ Inspecteur, mag ik uw kaart eens zien ? Wie zegt dat gij inspecteur GoNo zijt ? Hebt ge een alibi, voor de tijd dat ge op weg waart naar hier ? En zo neen, hebt ge getuigen die je gezien hebben ?” vroeg agent Minnebone, die het stillekensaan op z'n heupen en de rest van z'n lijf kreeg.
Daar moest inspecteur GoNo even over nadenken. 'k Ga mij eerst een hamburger bestellen, dacht hij, dan kan ik beter nadenken.....
“ Wat was de vraag ook alweer.....?” vroeg hij met z'n mond vol tanden en een hamburger.
“ Of gij wel zijt wie ge zegt te zijn en uw alibi, graag ?” sprak de agent, vanuit z'n liggende en tevens natte positie.
“ 't Is al goed agent Minnestrone, 't is al goed en als ik u vragen mag, wat ligt gij daar in die plas water te doen ? Of maakt dit deel uit van een grondig onderzoek ? Met de nadruk op grond......”
“ Val nu steendood.......” mompelde agent Minnebone.
“ Dat heb ik gehoord, agent, en niemand valt hier zomaar dood zonder m'n toelating. Er liggen hier al lijken genoeg......” Wat compleet juist was, aangezien het een kerkhof was. Een sterk staaltje van observatietechniek, 't Mag gezegd worden. De boeken van Sherlock Holmes begonnen vrucht af te werpen. Deductie, my dear Watson.
“ Zo, Minnestrone, nu ge uitgerust zijt van al dat liggen, kunt ge me een keer vertellen in welke positie ge het lijk aangetroffen hebt ? En het uur en de datum.......dat laatste is voor de statistieken. Zodat we zwart op wit kunnen bewijzen dat er minder criminaliteit op het Schoonselhof is.”
Nog voor agent Minnebone de kans kreeg om een wetenschappelijk verantwoorde uitleg te geven betreffende de daling van de criminaliteit op 't Schoonselhof, hoorden ze Kamiel roepen.
“ In naam der wet, geef diene velo, mijne salami en m'n tramkaart terug.......”
De aandacht van het talrijk opgekomen publiek, verplaatste zich naar Kamiel. Inspecteur GoNo voelde zich lichtjes kwaad aan 't worden, niet zozeer omdat men er van door ging met zijne politievelo, maar meer omdat hij juist van plan was een voorbeeld van degelijk politieonderzoek tentoon te spreiden.
“ Wie is er zo gek om inspecteur GoNo z'n politievelo, salami en tramkaart te stelen ?” bulderde hij zo hard, dat er onder de eerste rij grafstenen een paar lijken dichter tegen elkaar aankropen van 't verschieten.
Een dakloze asielzoeker kwam uit een grafkelder kijken wat al dat lawaai betekende, maar toen hij agent Minnebone zag, besloot hij wijselijk terug in zijne grafkelder te kruipen. “ Verdomme, nergens vindt een mens nog een rustig plaatske, zelfs niet op 't kerkhof.....” bromde hij, in het Swahili. 't Kan ook in het Bantoes geweest zijn, maar daar lag niemand van wakker. Toch niet op een kerkhof.....

©GoNo
Wordt vervolgd......ze willen me niet in 't zothuis......