De Zwarte Ridder 3

Het feest is eindelijk van start gegaan, de edelen doen wat ze altijd al goed gekund hebben. Ze zuipen en vreten erop los. Koning Thuur I en z’n gemalin kijken het aan met een lachje op hun koninklijk gezicht. De Zwarte Ridder stapt met enige moeite van z’n zwart paard, geholpen door een page. Hij geeft z’n schild aan de schildknaap, die pal achterover slaat door het gewicht. De tengere knaap heeft nog een hele weg af te leggen alvorens hij zich ooit ridder zal mogen noemen. De Zwarte Ridder lacht z’n tanden bloot onder z’n zwartgepluimde helm. Maar niemand ziet het, gezien het vizier nog omlaag is…

De Zwarte Ridder baant zich een weg naar de koninklijke dis. Iedereen gaat, met enige angst opzij. De hofnar steekt zich weg onder de tafel. Heeft geen zin om nog eens een schop onder z’n kont te krijgen. De koningin biedt hem bescherming onder haar rokken. De hofnar is dankbaar en laat het ook blijken. De koningin ook.

“ Koning Thuur den Eerste, verschoning dat ik u lastig val, maar ik heb een klein vraagske…”zegt de Zwarte Ridder op minzame toon.

Die kerel heeft nogal lef om mij te storen, denkt sire de koning.

Maar hij houdt z’n mond, want koning of niet, ’t is kwaad kersen eten met dat heerschap.

“ Vraag maar, beste vriend, maar geen opslag want de schatkist is zo goed als leeg…”zegt de koning op welwillende toon.

“ Ik zou graag weten of dat gebraden varken halal is?”

“ Ha watte?”

“ Halal…. Geslacht op de wijze voorgeschreven door de koran…”

“ Dat weet ik niet, dat moet ge vragen aan de chef in de keuken hé? “

Hé, denkt de koning plotseling, zou die geheimzinnige Zwarte Ridder een moslim zijn ? Moet kunnen, er zitten hier wel Hollanders, Fransoozen en een paar Vikingen die de boot gemist hebben.

“ Die kippen zijn die halal?” vraagt de Zwarte Ridder nu.

“ Bedoelt ge de edelvrouwen of die kiekens op ’t spit?” vraagt de koning op z’n beurt.

De koningin zit met blozende kaken en wat gedempt gekreun te wiebelen aan de tafel. Ze geniet van de muziek van de troubadour, denkt de koning goedkeurend. Toch ene die er een beetje gelukkig uitziet…

De Zwarte Ridder wacht niet op het antwoord van de koning en besluit dan maar om een koffiekoek met chocomelk te nuttigen. Wat hem slecht bekomt, gezien de chocomelk gemaakt is van karnemelk. Een zure oprisping is z’n deel en door die oprisping verzuipt hij bijna in z’n eigen braaksel, want hij krijgt z’n vizier niet open. Als aangeschoten wild rept hij zich naar de schildknaap, die z’n meester helpt met een tang en beitel. ’t Is niet de eerste keer dat z’n meester zo iets overkomt. Een week geleden wilde hij zwemmen in de Samber. Al goed dat het laag water was…want met een harnas zwemmen is niet weggelegd voor iedereen. Ook al heet men de Zwarte Ridder, de wetten van de zwaartekracht moeten gerespecteerd worden, niet? Je vraagt je af hoe een ridder z’n behoeften moet doen? Simpel, poepsimpel. In het harnas zitten twee luikjes. Eentje van voor en eentje vanachteren. Als het ware doorgeefluikjes. De schildknaap moet dan achter de ridder staan om met een spons het ridderlijk gat schoon te vegen. Waarna hij de spons moet spoelen in proper water. Schildknaap, een rotstiel, als je ‘t mij vraagt. Een stiel met een reukje aan….

De koningin wordt met de minuut roder en roder. Haar handen omklemmen de tafel. Een diepe zucht ontglipt aan haar sensuele lippen. De koning hoort het en kijkt verbaasd in haar richting.

“ Wat scheelt er, m’n duifje?” vraagt de koning met enige bezorgdheid in z’n stem.

“ Niets, m’n koninklijke ventje, ‘k heb het alleen maar warm gekregen…”zegt de koningin geheel naar waarheid.

“ Laat ons wat vertieren, waar is de hofnar? ‘k Heb die al een hele tijd niet meer gezien noch gehoord…”

Miljaarde, denkt z’n gemalin, hij zoekt wel het goeie moment uit. De koningin knijpt haar billen dicht, de hofnar begint nu meer te lijken op een hofsmurf. Ze staat recht, de enige manier om de hofnar vanonder haar rokken te krijgen.

“ Gaat ge een liedje zingen, m’n druifje?”

“ Nee, ik heb krampen in m’n benen en ik moet dringend gaan plassen…”

De hofnar, eindelijk verlost van de omknellende benen, hapt naar adem…

©GoNo