De Zwarte Ridder 1

De Zwarte Ridder doorkruist Vlaanderen, op zoek naar de Ridders van de Vierkante Tafel.  Zijn ezel, die achter hem loopt, draagt een stapel stoelen uit het magazijn van de voorloper van Ikea. De Zwarte Ridder komt helemaal uit Zweden. Na een lange tocht door berg en dal en een overzetboot die weer eens niet op tijd was, is hij eindelijk aangekomen in Vlaanderen. Als u zich moest afvragen hoe die Zwarte Ridder in Zweden terecht gekomen is, lees dan gerust verder…

Koning Thuur I, omdat hij de eerste koning was die min of meer er uitzag als een koning en niet als een struikrover, vindt dat het rijk moet bestuurd worden door eerlijk verkozen vertegenwoordigers van het plebs. Dus stuurde hij z’n ridders op pad om campagne te voeren. Wie de meeste stemmen kreeg, zou een plaatsje krijgen aan de Vierkante Tafel. Maar eerst moest de Vierkante Tafel officiëel geinstalleerd worden. Dat ging gepaard met een groot feest. Waarop iedereen die in z’n rijk een vooraanstaande positie bekleedde, uitgenodigd was. Zoals iedereen weet of toch zou moeten weten, kijken ze aan het koningshof niet op een goudstuk meer of minder. Met de belastingen te verhogen wordt de schatkist toch weer aangevuld. Waar heb ik dat nog gehoord?

Het edele volk is verzameld op de binnenhof, waar allerlei kraampjes staan met versnaperingen en drank. De stank van de achterliggende stallen kan de pret niet bederven. Een heerlijke geur van varken aan ’t spit, gecombineerd met gegrilde ribbetjes in looksaus, maken van dit feest the place to be…

Trompetgeschal weerklinkt. De koning en z’n gemalin Gertrude van Bologna, zijn in aantocht. Ze schrijden als een koninklijk paar naar het balkon, waar de koning z’n toespraak zal houden. Koningin Gertrude, bijgenaamd “ La Bolognaise”, geniet van de aandacht. Haar diadeem, bezet met diamanten , schittert in de zon. Haar rijkelijk met goud geborduurde kleed is een koningin van haar kaliber waardig.

 “ Dames en heren, edelen en andere genodigden, sta recht voor uw koning en z’n gemalin…”roept een lakei vanop het balkon.

De lakei kan roepen zoveel hij wil, met het trompetgschal hoort niemand wat hij brabbelt. ’t Is dan ook niet verwonderlijk dat niemand opkijkt. De zandloperman draait voor de zoveelste keer de zandloper om. Wanneer gaan we hier eindelijk kunnen beginnen feesten, vragen de edelen zich af. De lakei is het beu om te staan roepen en net als het trompetgeschal ophoudt, verschijnt de koning en de koningin op het balkon. Niemand die hen opmerkt, ze staan erbij voor Jan Snot. Het koninklijk paar kijkt verbouwereerd naar z’n onderdanen. Wat een hondenstiel, denken ze eenparig. De koning doet teken om nogmaals trompetgeschal te laten weerklinken. Maar nu gevolgd door tromgeroffel. Tatarataaa, tatarataa boem boem…

Koningin Gertrude krijgt het op haar slanke heupen, misschien moeten we een paar van die edelen radbraken en in de kokende olie gooien, stelt ze aan haar gemaal voor. Koning Thuur I legt met een koninklijk gebaar het zwijgen op aan de voorloper van de fanfare. Hij besluit om zelf z’n keelgat open te zetten. Z’n wapenschild is niet voor niets een brullende leeuw.

“ Beste vrienden…( hij heeft zo z’n twijfels of ze wel z’n vrienden zijn) gaat ge nu eindelijk jullie verdomde bek houden en naar ’t balkon kijken? Of moet ik jullie laten vierendelen, radbraken en nadien in de kokende olie gooien? ’t Is maar een vraagske hé?”brult hij als een briesende leeuw.

Er valt een oorverdovende stilte…

©GoNo