De Zwarte Ridder 2

De edelen en andere gezagsdragers, die naar kasteel Kameellot gekomen waren op uitnodiging van hun vorst, houden hun taters, zoals de koning het beveelt. Het vooruitzicht om gebakken te worden in kokende olie en daarna gevierendeeld doet hen de moed in de schoenen zinken…

“ Beste vrienden, wat in jullie geval nogal twijfelachtig is, in m’n allesomvattende wijsheid heb ik, uw koning, besloten om de Ridders van de Vierkante Tafel op te richten. Zes ridders zullen deel uitmaken van deze Vierkante Tafel, meer plaats is er niet. Ik wilde een Ronde Tafel, maar uw koningin wilde persé een Vierkante. Dat staat beter in het interieur en past nog beter bij de wandtapijten. Het zij zo. Onze tovenaar en astroloog Venijn zei dat ik navolging zou krijgen door een naamgenoot in Engeland. Maar ik wil hier fijntjes opmerken dat ik de eerste was om  zulke tafel boven de doopvont te houden. Beste vrienden, die Tafel is zomaar geen doordeweekse tafel. Die tafel is gemaakt van de beste eik die er te vinden was. Alleen stelt zich het probleem dat we geen stoelen hebben die er bij passen. Daaarom heb ik, uw koning zoals reeds gezegd en geschreven, besloten om zes ridders op pad te sturen om op zoek te gaan naar zes stoelen. Deze stoelen moeten voldoen aan de hoge eisen gesteld door het Instituut voor Achterwerkdragende Meubelen. Kortweg het IAM genoemd. Daarom wil ik jullie nu voorstellen aan de ridders die, gekozen door een onschuldige kinderhand, verkozen zijn om deze zoektocht tot een goed einde te brengen…”

Koning Thuur I laat even een stilte vallen, kwestie van een beetje effect te geven aan z’n toespraak. Z’n onderdanen interreseert het geen lap, die denken alleen maar aan de bbq. Maar om de schijn op te houden en uit respect voor hun lijf en leden, applaudisseren ze alsof hun leven ervan afhangt. Wat ook zo is.

Trompetgeschal weerklinkt. De meesten beginnen nu stilletjesaan koppijn te krijgen van het geschetter van die trompetten.

“ Beste vrienden, ik stel nu de zes Ridders voor die naar de finale gaan. Als eerste stel ik voor de onverschrokken en onversaagde ridder Baptist van Chateau Neuf du Pape. Uit het roemrijke geslacht van zeerovers en boekaniers. Geef hem een hartelijk applaus…”

De edelen en andere notabelen klappen in hun handen. Ze kennen ridder Baptist. Hij won al menig toernooi. Z’n paard Tornado kende het klappen van de zweep. Letterlijk en figuurlijk.

“ Als tweede ridder stel ik voor: Ridder Omer de Pancreas, uit het even roemrijke geslacht van Sparta. Als zwaardvechter staat hij al jaren onafgebroken op de eerste plaats in de Top Tien. Geef hem een hartelijk applaus, maar niet te lang anders gaat het niet vooruit hé?”

Applaus, applaus…

“ Als derde, Ridder Gerard van ’t Duivelsteen, gekend om zijn beroemde kerkers en bouwheer van vergeetputten met airco. Te bezichtigen in Gent. Open alle dagen, behalve op dagen die eindigen op ‘dag’.

Applaus, applaus…

“ Als vierde ridder, Ridder Maurice van Steendorpe tot Zevekote, tevens baron, graaf, hertog en aartsbisschop van Diest en Aarschot. De man die de bijbel vertaalde uit het Latijn naar het Vlaams, maar de pech heeft dat niemand er iets van begrijpt omdat het volk een beetje analfabeet is. Wat vrij normaal is, ge moet het plebs niet slimmer maken dan ze al zijn hé?”

Applaus…

“ Als vijfde en tevens voorlaatste de enige echte Ridder die geen naam heeft. De Rode Ridder dus. Hem voorstellen hoeft niet, iedereen heeft wel eens van z’n roemrijke avonturen gehoord.”

Applausje…

De edellieden hun handen doen pijn van al dat geapplaudisseer.

“ Als zesde en laatste kandidaat, ’t zou gaan tijd worden, de geheimzinnige Zwarte Ridder. Het verhaal doet de ronde dat de Zwarte Ridder rechtop slaapt in z’n harnas. Dat hij bij z’n ontbijt burgers uit Hamburg eet. Hamburgers dus. Met ajuin en ketchup. Stamt uit het geslacht van Afrikaanse kannibalen. Waar mensenvlees dagelijkse kost is. Dat laatste is al fel verminderd sedert de evangelisatie door de monniken en andere klerelijders…”

Geen applaus. De Zwarte Ridder kan blijkbaar op niet veel sympathie rekenen bij de edelen. Het hoeft ook niet, zo blijft z’n reputatie ongeschonden en in ere.

“ En dan nu het moment suprème, laat het feest beginnen. Maar wacht tot ik beneden ben. Het is aan de koning om het eerste stukske van het varken te snijden. Een stukske dat ik opdraag aan m’n geliefde gemalin Gertrude, bijgenaamd ‘ La Bolognaisa’…”

“ Wilt ge daarmee zeggen dat ik een varken ben?”vraagt Gertrude ruziezoekend.

“ Euh, welnee, m’n duifje, helemaal niet, ik zou het varken beledigen met deze vergelijking hé?”

“ Dan is het goed, ik dacht al…”

Koningin Gertrude is een toonbeeld van intelligentie, maar dat had u waarschijnlijk al begrepen, mag ik hopen…

©GoNo