Bezoekers toegelaten…

Mijn zus, uit het verre Wondelgem, is op bezoek geweest. ’t Is de eerste keer dat ze naar het landelijke Aartselaar kwam. Waarschijnlijk ook de laatste keer. ’t Moet zijn dat de lucht hier pakken beter is dan in Wondelgem. Van de drie uren dat ze hier was, heeft ze twee uren haar longen uit haar lijf gehoest. Ze moet een beetje meer de propere lucht van Aartselaar en omstreken opsnuiven. Haar getergde longen zullen er wel bij varen. Voor de rest is ze gezond van lijf en leden...
’t Kan ook zijn dat haren nieuwe aanwinst er voor iets tussen zit. Ze maakt vorderingen, moet ik eerlijk toegeven. Ze loopt nu al met een fotootje van haar geliefde op zak. Ik kan me voorstellen dat ze op de terugweg naar Wondelgem, tegen dat fotootje praat. Zo van: “ Lieveke, ‘k ben naar m’n broer geweest, maar ‘k heb weinig of niets losgelaten over jou, want anders schrijft diene clodo weer een totaal uit de lucht gegrepen verhaaltje over mij…’k heb dat al eens meegemaakt met diene vent die met z’n biefstukken op mijne hof zat…”
‘k Zou niet durven hé? Ik vroeg haar wat achtergrondinformatie, kwestie van mij een beeld te kunnen vormen en mij in te kunnen leven in wat het moet zijn om als vlinders in de buik van m’n zusje door het leven te moeten gaan. Het enige dat ik te weten ben gekomen is dat hij ergens in de Sahara gezeten heeft. Misschien als stofzuigerverkoper? Met al dat stof moet dat een goudmijn zijn hé? Ze hebben elkaar leren kennen in een nudistenkamp, sorry, een Natuurpunt. Een mens moet de natuur z’n gang laten gaan, zeg ik altijd. Niets is natuurlijker dan verliefd worden op een natuurmens. En zeg nu eerlijk, tegen de groene omstreken van Maldegem kan de Sahara niet op. Zelfs al loopt het daar vol met kamelen en dromedarissen. Ze zullen hem daar missen want hij verstond de taal van die dieren, sprak ze ook geregeld. Kende, bij wijze van spreken iedere bult. Heeft ze ook allemaal een Vlaamse naam gegeven. Kwestie van de band met z’n thuisfront enigszins te onderhouden. Ge moet het maar doen hé?
Voor de rest hebben we over koetjes en kalfjes gepraat. Wat geheel toepasselijk was, gezien de landelijke atmosfeer waar we deel van uitmaakten. M’n andere zus gaat een cruise maken. Naar ’t schijnt, maar de zon schijnt ook als ’t niet regent, zou ze een geldinzameling aan ’t doen zijn. Om de kosten wat te drukken. Ik wil haar graag helpen en heb al een benefietvoorstelling aangevraagd bij ene Eddy Wally. ’t Is alleen maar spijtig dat The Voice of Europe een beetje aan Alzheimer lijdt. Kan zich met de beste wil ter wereld niet herinneren wie ik ben. Als ik zeg dat het voor een goed doel is en die mensen al heel hun leven hevige fans zijn, valt hij als het ware uit de lucht. Dat heb ge als ge al tweeduizend keer uit een vliegmachien gesprongen bent om uw lief te zien hé? Wat mij terugbrengt tot bij m’n zus uit het verre Wondelgem. Misschien een suggestie om elkaar de liefde te verklaren. Samen uit een vliegmachien springen, recht boven het Natuurpunt. Met het risico op een bende Nederlanders terecht te komen, die gezamenlijk staan wild te plassen om de eventuele droogte die op komst is een toegevoegde waarde te geven.
Maar allé, ik dwaal af en hoop dat ze eindelijk het geluk mag vinden. Met of zonder biefstukken…

©GoNo