Zelfmoord met een lachje

Weer een vriend die gekozen heeft om dit tranendal te verlaten. Het begint meer en meer op een nieuwe rage te lijken. De zelfmoordcijfers stijgen naar ongekende hoogten. Alsof het leven bij sommige mensen totaal geen zin meer heeft. Ik vraag me af wat een mens drijft om vrijwillig uit het leven te stappen. Alhoewel vrijwillig? Onder druk van de omstandigheden kan ik me best voorstellen dat men op een dag zegt:” Ik heb er genoeg van…”
M’n vriend heeft zich van het leven beroofd door middel van een paar flessen sterke drank aangevuld met slaapmiddelen en andere medicatie. Zou hij iets gevoeld hebben? Of zou hij langzaam weggegleden zijn in het grote onbekende niets? Naar het schijnt heeft men hem pas gevonden nadat een buurvrouw haar beklag maakte dat er een verschrikkelijke geur uit z’n appartement kwam.
Ik speur de krant af, geen woordje over m’n vriend te vinden. Tja, hij was geen Bekende Vlaming, kwam met z’n doorleefde kop niet op de buis. Deed niet mee in één of andere snert-en kutprogramma. Misschien moet men eens een soort van Big Brother maken, uitsluitend met mensen die zelfmoordneigingen hebben? De laatste die zelfmoord pleegt wint een begrafenis met alles erop en eraan. Alhoewel ik me triestig voel, betrap ik er mij op dat ik dit zit te schrijven met een monkellachje. De gedachte alleen al hé? Ik kan me perfect voorstellen hoe het in zo’n huis er zou aan toe gaan. Dag na dag proberen de kandidaten tegen hun zelfmoordneigingen te strijden om toch maar niet de eerste te zijn. De publieke opinie mag gokken wie er als eerste afvalt. De spelletjes, uitgevonden door de producers, zijn van die aard om collectief in de eeuwige duisternis te stappen. Dat gaat van pesten tot een belastingaanslag van ettelijke miljoenen ( wegens een administratief foutje ), uw lief die er vandoor is met uwen beste vriend, uw huis dat ontploft is omdat u vergeten bent die verdomde gaskraan dicht te draaien toen u binnenging in het Huis van Big Brother. Zoals u kunt lezen redenen genoeg om het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen hé? Bedenk er zelf maar een paar bij, ’t is goed voor de geest…
Alle gekheid op een stokje, waarom doet een mens zo iets. En dan zijn er nog de vele zelfmoordpogingen die mislukken. Vrijwillig of onvrijwillig. De noodkreten waarvan niemand ze hoort of ziet. Hier m’n jongen of meisje, pak nog een pilletje. ’t Is een nieuw soort antidepressiva, ’t is al uitgetest op proefkonijnen en die waren er gelukkig mee. Een konijn is van nature uit gelukkig als hij kan neuken hé? Geef een konijn een kilo wortelen en een ander konijn om op te kruipen. Meer moet zo een beestje niet hebben. Da’s pas gelukkig zijn. Beetje zoals de bonobo’s. Bij een mens ligt dat ietske anders. Een mens z’n leven zit gecompliceerder in elkaar. De ene mens is gelukkig met z’n dagelijkse kopje koffie ’s morgensvroeg, z’n even dagelijkse kakje. Als men, geheel toevallig, constipatie of lopende broebelkak heeft, is men al wat minder gelukkig. Verdomme en net nu zijn die pilletjes op. Aanschuiven in de wachtzaal, zitten in een broeihaard van bacteriën, die maar één doel hebben, u namelijk nog zieker te maken dan u al bent. Ik stond vanmorgen op met schele hoofdpijn en onder m’n oksels groeit er haar, is dat niet raar? Ik heb al vanalles geprobeerd maar dat okselhaar komt steeds terug en dat kan zo stinken hé? De volgende patient aub. Ach, meneer den doktoor, als ik een scheet laat, stink ik uit mijne bek, is dat normaal? En dat terwijl ik m’n tanden poets met wc-papier en m’n gat afkuis met tandpasta? Da’s toch niet normaal hé? Doktertje wrijft over z’n kale knikker, dat zogenaamde nieuwe haargroeiproduct trekt op geen kloten. Op tv werkt het wel…De volgende patient dan maar.
Dokter, als ik m’n ogen dichtdoe, zie ik niets meer en als ik ze plots opendoe zie ik allemaal van die lichtpuntjes. Ik ben er het hart van in, zou u even m’n hart kunnen nazien? En m’n longen, m’n nieren, m’n zweetvoeten en ik heb ook nog last van evenwichtsstoornissen, oorsuizingen en een doorlopende erectie. Oja, die blauwe pilletjes tegen de hoest helpen niet veel. Wat zegt u? Viagra? Oei, ik heb de rest van ’t dozeke aan m’n konijnen gegeven. ’t Verwondert me niks dat ze eendrachtig een vos verkracht hebben, Nu begrijp ik waarom ze er zo gelukkig uitzagen met die voldane glimlach op hun lieve snoetjes. Moet ge geen konijn kopen? Een Vlaamse reus, ’t zijn de enige echte Vlamingen die er nog zijn…
Bij m’n vriend hadden ze antidepressiva voorgeschreven, jaren geleden. Nadat hij z’n werk kwijtgeraakt was. Hij had ook een drankprobleem. Moest altijd een pintje bier drinken op z’n nuchtere maag. Na twee of drie pintjes kwamen z’n handen tot rust. Het bibberen hield op, maar z’n drankzucht niet. Na verloop van tijd hielp zelfs z’n dagelijkse pintje niet meer. Dan maar overgeschakeld op sterke drank. Dat hielp. Op sommige momenten wist hij niet eens z’n eigen naam meer, lulde met mij over onze carriére in ’t leger. De tijd toen we nog bevelen gaven aan nietsvermoedende recruten die we alle hoeken en kanten lieten zien van het paradeplein. Hadden ze in onze opleiding met ons ook gedaan. Hoe slecht kan een mens zijn? Heel slecht, als het erop aankomt…
Ik ga niet naar de begrafenis, ’t heeft geen zin, hij heeft er toch niets meer aan. Ik wil hem herinneren als een legerkameraad, toen de toekomst nog rooskleurig was. Toen we nog spraken over de Koude Oorlog, de Russen die we aan de grenzen moesten tegenhouden. Met een FAL met vijf kogels. Of een Vigneron, die na tien kogels blokkeerde…De Russen zijn gekomen, de Chinezen en de moslims ook, maar dat hadden we voorzien hé? Of juist niet?

©GoNo