Plots is er die stilte…

Plots is er die stilte
de stilte voor de storm
geen enkel geluid nog te horen
de vogels zwijgen in alle talen
wilde katten houden op met jagen
de vissen houden hun adem in
verroeren geen enkele vin

de bomen kreunen onder ’t gewicht
van de grijszwarte wolken op hun kruin
het koren, ongeoogst, met rijpe aren
staat fier in ’t veld, als soldaten in ’t gelid
wachtend op ’t bevel om ten strijde te trekken
tot ook voor hen de doodsbel zal luiden
de bloedrode zon komt op in ’t zuiden

mensen draaien zich nog eens om in bed
dromend van seks en andere geneugten
baby lacht in z’n slaapje, duimpje in de mond
de klok, digitaal gestuurd, staat op vier nullen
doelloos, zonder besef van wat tijd eens was
de aarde maakt zich op voor een nieuw begin
langer wachten heeft voor haar totaal geen zin

ik kijk vanop mijn balkon naar de zon
rook m’n laatste sigaret dat smaakt naar teer
praat tegen m’n planten en bloeiende bloemen
‘k wil hen troosten, vind geen woorden meer
deze nacht zal geen nieuwe morgen verwelkomen
’t natuurgeweld valt niet langer in te tomen

plots is er die oorverdovende stilte
tot met een luide bigbang-knal
als schitterend vuurwerk op een lentebal
de zwarte hemel in duizend stukken openscheurt
schervenregen zetten alles in vuur en vlam
de aarde sist, siddert, barst en beeft
slokt alles op wat ooit heeft geleefd

tussen het verwrongen staal en beton
kiemt na eeuwen van stilstaande tijd
een zaadje van een nieuwe soort bloem
met giftige langdradige tentakels
niemand die haar ooit zal plukken
haar cellen delen, vermenigvuldigen zich
strekken zich uit als lief’lijk bloementapijt
ze slaakt een snerpende oerkreet
zoals ooit de eerste mens het deed

plots wordt de stilte doorbroken
een nieuw beginnend leven is ontloken…

©GoNo