In kalligrafie

en als de nacht sluit
onafwendbaar
ramen overbodig maakt
waarop ik duinen had getekend

een wonderlijke mooie dag
in blauw en bruin
telkens een weinig later en zacht opgewreven
om jouw droom waar te maken

slaap je dan in mij

of schrijf je met een meeuwenveer
dat het duister een wereld nalaat, verder
dan tekens van leven, verborgen achter de onmogelijkheid

over alle oceanen heen, het heelal waarin tijd
van spiegelbeeld wisselt als wegwijzer, nooit eenzaam

nooit koud
of onwaarachtig

zeg je me dan, met het laatste zicht op de aarde
of ik in je ben, met je meereis

gloednieuw, meer dan mezelf

©kerima_ellouise