Het is nooit anders geweest

zie
hoe alles bezit van mij neemt
in wat glanst
glimlacht
wanneer iemand mij vindt
zoals jij naast me
graag in armen en de uren laat

telkens ik begin te dromen
in blauwe binnennevels
aan dezelfde kant van vleugels
en de ruimte die draait

soms
om te huilen, om weg te drijven
op regen
waar middenin, onberekenbaar, het begin
weer leegloopt over zeeën, water uit stilte sijpelt
net op dat moment wanneer de maan
op mij toe wil vliegen
en ik me als een vreemde beweeg
door de wrange waarheid misvormd
en ver terug geworpen naar eigen lijf

zie en voel
terwijl alles zo mooi in elkaar valt
in zwart en wit
wanneer ieder gezicht wordt wakker gemaakt
in mij

Copyright kerima_ellouise