Onuitgesproken

Soms zijn er woorden
scherp en vol venijn
lijkt de band even verbroken
omdat we onszelf niet zijn

dan groeit er een kloof
die niet te overbruggen lijkt
er valt een stil onbehagen
omdat de één voor de ander niet wijkt

soms lijkt het bijna
of we elkaar niet meer verstaan
allebei een andere taal spreken
omdat we op elkaars tenen staan

ergens smeult er nog een kleine vonk
het verlangen naar elkaar
is er zonder woorden ' het vergeven'
denkend en dromend, nietwaar

de tijd tikt langzaam voorbij
uren lijken dagen, maanden, jaren
wakker worden met een wee gevoel
zal die storm in een glas ooit bedaren?

©GoNo