De geschiedenis herhaalt

Hoe zeer de publieke opinie ook moge geschokt wezen, het doet niets af aan het feit dat je buurman een seriemoordenaar kan zijn. Maar dat denkt je buurman ook van jou. En zo belanden we in een viscieuze cirkel van elkaar wantrouwende mensen. Wat mij nog het meest verbaasde is dat ik mij er op betrapte hem in zekere mate sympathiek te vinden, zoals hij overkwam op tv. Of was het door het beroep dat hij uitoefende? Mijn droom was leraar geschiedenis worden, misschien komt het daar door hé? Moesten ze wat meer geschiedenislessen geven op school, dan bestaat er nog een kans dat de mensen er van leren. Maar ik heb zo m’n twijfels. Want lessen trekken uit de geschiedenis is niet bepaald onze sterkste kant.
Wat er bij mij niet ingaat, is dat men voor een klaslokaal en ook daarbuiten, mee kan praten over die gruwel, wetende dat men zelf de dader is. Men moet toch meer zijn dan een doorsnee-acteur om dit te kunnen. In ieder mens schuilt een toneelspeler, kijk maar om je heen en naar jezelf. Het begint al van bij de geboorte. We hebben rap door dat een glimlachje wonderen kunnen doen. Of een huilbui.
Of het voorwendsel van ziek-zijn. Al was het maar om een beetje aandacht te krijgen.
Het had uw dochter of zoon kunnen zijn, die in de handen van zo’n psychopaat terecht gekomen is. Wat een onnoemelijk leed in die huisgezinnen moet dat teweeggebracht hebben? En nu nog meer. Te weten dat zo’n man, die dan nog een voorbeeldfunctie heeft, koudweg meepraat met z’n klas over de actualiteit. Terwijl hij waarschijnlijk al aan z’n volgend slachtoffer zit te denken. De vraag die ik me stel is die van ‘hoe lang is dit al bezig?’. Heeft ie meer dan drie moorden op z’n verdorven geweten? En wat gaat justitie hiermee aanvangen? Moet men zo iemand nog kansen geven? Want zelfs indien men hem ontoerekenbaar zou verklaren, bestaat er altijd een kans dat hij vrijkomt hé? ik hoor stemmen opgaan, die pleiten voor de doodstraf? Ik weet het niet, soms heb ik de neiging om ook voor de doodstraf te zijn, maar wat als iemand onschuldig zou zijn? Die kinderen die vermoord zijn komen niet meer terug. Als afschrikking zal het ook niet veel uithalen, da’s bewezen.
We leven in een wereld van geweld, van moord en verkrachting. We leven feitelijk constant in een oorlogssituatie. ’t Zal er niet op verbeteren. ’t Is altijd zo geweest en ’t zal altijd zo blijven tot de wereld vergaat in 2012. Op 21 december om juist te zijn. Wat mij nog het meest verbaast is dat het positieve van een Clijsters en Henin, totaal overschaduwd wordt door het negatieve van een seriemoordenaar.
Die leraar is geen alleenstaand geval, er lopen nog van die gekken rond. Die man heeft ook een familie, kinderen en een ex-vrouw. Ook zij zijn nu slachtoffers. Ook hun leven zal nooit meer zijn als tevoren. Zij zullen ook voor het gerecht moeten verschijnen als getuigen. En ze zullen met de vinger gewezen worden. De riooljournalistiek is nu al bezig om hun leven stuk voor stuk uit te vlooien. De boekjes zullen gretig verslonden worden, want een deel van de bevolking krijgt er nooit genoeg van. Binnen een x-aantal jaren vragen we ons af: ‘ wie is die Dutroux, die Fourniret of die Jansen nu ook weer?’ Tot de geschiedenis zich herhaalt hé?

©GoNo