C4 met constipatie…

Een mens is toch een raar wezen hé? We eten als we honger hebben, drinken als we dorstig zijn, neuken als we bronstig staan en gaan dood bij gebrek aan adem. Tussendoor werken we ons te pletter voor ons comfort en de belastingen. Zij die nog gelukkig zijn om een vaste job te hebben. Maar wie heeft deze zekerheid nog? Want het legioen der werkelozen wordt met de dag groter. Een vriend van mij, zit met hetzelfde probleem als ik. Contract wordt niet verlengd wegens verregaande reorganisatie, bezuiniging en de alomtegenwoordige crisis. Twee jaar geleden begonnen als interim, bazen tevreden, hij ook, voorlopig contract dat hij gretig tekende. Blij dat hij terug aan de slag kon en er terug bijhoorde. Heeft kerstmis en nieuwjaar gehaald met een eindejaarspremie er bovenop. Kwam goed van pas, gezien de feestelijke traditie van geld spenderen tijdens de eindejaarsperiode. En met de solden voor de deur is ’t mooi meegenomen. Gisteren eerste werkdag. Vol goede moed aanmelden bij de portier, plastiek kaartje ter grootte van een bankkaart schijnt niet te werken. Nog eens proberen, ’t kan aan de vrieskou liggen. Al dat electronisch gedoe en als ’t een beetje vriest ligt alles plat. Z’n collega probeert het ook en die geraakt binnen. De portier, tevens concierge, bekijkt het vanachter z’n gewapend glas en doet teken naar m’n hulpeloze vriend. Doet geen moeite om uit z’n verwarmde kot te komen.
Vriend bekijkt z’n kaartje, schudt meewarrig z’n hoofd, weet zich geen houding te geven. Tot hij de portier ziet, die eindelijk z’n hoofd door de kier van de deur steekt en hem roept. Hij gaat naar hem toe, ’t heeft totaal geen zin om hier ter plekke dood te vriezen.
“ Wat scheelt er? Geraakt ge niet binnen? Of hebt ge zo’n nieuwe badge? Tja, ’t schijnt dat die chip een beetje van de koude weet, ge zijt de enige niet die problemen heeft vandaag…”
“ Kunt ge mij niet binnen laten via het poortje?”vraagt m’n vriend.
“ Zou ik kunnen, zou ik kunnen, maar geef me eerst uw badge eens hé?”
Wat m’n vriend ook doet. Portier neemt kaartje aan, bekijkt het van boven tot onder met de ogen van een specialist. Niets op aan te merken, de inkt druipt er nog af. Nieuwer dan nieuw. Eventjes checken in pc. Z’n gezicht verandert van een glimlach naar een zure smoel, die juist een fles azijn met citroen uitgedronken heeft.
“ M’n beste vriend, ik mag u niet binnen laten, u werkt hier niet meer…”
“ Wablief?”
“ U werkt hier niet meer, het enige dat ik voor u kan doen, is u deze brief meegeven…” Waarbij hij na enig zoekwerk in z’n bakje met uitgaande post, hem een briefomslag geeft.

Is het niet om te huilen? Een jaar met een voorlopig contract, bazen waren toch zo tevreden en de belofte van een vast contract. Aan de deur gezet door een portier want de bazen zijn in vergadering wegens de crisis. Zelfs de meest elementaire beleefdheid en het lef om hem persoonlijk z’n ontslag te geven, hebben ze niet. After all, hij is maar een nummer op een dossier, weliswaar met kleurenfoto en die bazen kunnen toch niet iedereen kennen hé? De portier wel, maar of het z’n taak is? Wettelijk is alles in orde, opzegvergoeding, c4 en tot in betere tijden. Raar maar waar, m’n vriend heeft plots last van constipatie. Zou er dan toch een verband bestaan tussen afgedankt worden en de darmflora?

©GoNo