Vluchtig vlug…

Terugkijkend naar m’n verleden
wat is de tijd voorbijgegleden
’t fabeltje van dat overkantse gras
dat schijnbaar zoveel groener was

gezworven over pleinen en straten
zoekend naar m’n verloren dromen
altijd alles weer achter mij gelaten
‘k ben ze nooit meer tegengekomen

denkend aan m’n verloren jeugd
demonen spokend door m’n hoofd
makend van de nood een deugd
van kinderlijke onschuld beroofd

schrijvend om te kunnen vergeten
immer klaagzingend zal men zeggen
ik ben wie ik ben, je mag ’t weten
je hoeft ’t me niet meer uit te leggen

‘k heb ’t schijt aan al die goeie raad
van hen die niets weten van de straat
daar koop ik m’n tijd niet mee terug
verdomme, wat ging alles toch vlug…

©GoNo