Wit kistje met roos en teddybeertje

De doden lijken wel mee te treuren
bij het zien van al die herfstkleuren
denken aan de vergane, verloren tijden
alvorens verder in vergetelheid te glijden

de chrysanten staan er nog mooi bij
voor hoelang, dat speelt hier geen rol
de bladeren dwarrelen vrolijk en blij
en ik stap in een stinkende hondendrol

verderop wordt een klein kindje begraven
weggemaaid door een zatte chauffeur
die z’n uitgedroogde lever niet kon laven
aan de toog was hij een hele seigneur

ik luister naar de triestige grafrede
verdomd, wat kan die vent toch lullen
ze is er vet mee met al die gebeden
ik zou naar die pastoor willen brullen

dat het onrechtvaardig is van z’n God
dat kind had niemand iets misdaan
maar m’n woorden kwamen niet zo vlot
‘k ben in tranen stilletjes weggegaan…

©GoNo

Opgedragen aan een onbekend kindje.