Allerheiligen

Twaalf jaar geleden stond mijn wereld even stil.
Het verdriet drong naar binnen en nestelde zich in mijn hart.
Want weg was de grootmoeder die ik aanbad.
Tranen heb ik toen niet gelaten,
Ik was als versteend
Maar nu zoveel jaren later, is het verdriet er nog steeds.
Ik mis je op rare uren, onmogelijke momenten.
Maar vooral mis ik je lach, je lieve woordjes.
Elk jaar komen we bijeen, je grootste schatten.
Elk jaar maken we een feest,
Om dicht bij jou te zijn.
Om het iets minder te voelen
Het gemis en de pijn.
Als je ons hoort daarboven,
Ik laat mijn raam elke nacht een beetje open
Zo kan je me bezoeken in mijn dromen
Om even terug samen te zijn
Bomma, je was en bent nog steeds de enige voor mij.

©Isabelle Willem