Bedankt Jef Nys.

Copyright Jef Nys



Jef Nys, de tekenaar van Jommeke, heeft z’n plaatsje gekregen op het ereperk van ’t Schoonselhof. Ik ben hem dankbaar voor de vele uren van leesgenot in m’n vroege kinderjaren. Op de rommelmarkt kreeg ik zo’n tot op de draad versleten strip in m’n handen.
Nog in zwart-wit getekend. Benieuwd naar de prijs vroeg ik aan de verkoper hoeveel dit mocht kosten. Twee euro. Z’n vrouw nam de Jommekestrip uit z’n handen en ik hoorde haar zeggen “twintig euro, want die is juist gestorven…”. De prijs van een vroege editie van Jommeke is dus op een week vertienvoudigd. En zeggen dat ik een hele doos van die Jommekes weggaf aan een home voor kinderen. Die er nu waarschijnlijk rijk van geworden zijn. Nee, want ze waren niet in goede staat en langs alle kanten geplakt met doorschijnende plakband. Maar ontelbare kinderen en evenveel grote mensen hebben er plezier aan beleefd. Samen met de Suske en Wiskes, de Rode Ridders, Jerommekes en later de Kiekeboes, de Urbanussen. Jommeke was niet onderhevig aan modeverschijnselen, Suske & Wiske daarentegen…
Jommeke was en is het manneke dat iedere jongen zou willen zijn, z’n avonturen met de boosaardige Anatool kenden geen grenzen. Z’n sprekende papegaai, Flip, was de redder in nood, bijgestaan door Filiberke en de tweelingzusjes Rozemieke en Annemieke.
Die tweeling heb ik nooit uit elkaar kunnen houden, het schijnt dat zelfs Jef Nys dat niet kon.
Vroeger keek men neer op striptekenaars. Die boekjes waren voor het gewone volk, het plebs. Maar dat is al lang verleden tijd, gezien de prijzen die men vraagt voor zo’n boekje. En zeker als de tekenaar overleden is.
’t Zijn allemaal verhaaltjes die een mens doen wegdromen en terug doen verlangen naar een tijd toen de wereld er anders uitzag. Een wereld toen we kinderen waren en onze fantasie nog niet gekrompen en bekrompen was. Maar ik lees ze graag terug als ik op m’n wc-pot zit.
Een beetje wegdromen mag toch nog hé?

©GoNo