Verstrooid Uitgestrooid

Hij zou willen vergeten
de rotzooi niet meer zien
kop in 't zand steken
struisvogel spelen nadien

verdwijnen in het grote niets
de ketens voorgoed verbreken
die hem kluisteren aan dit bestaan
nog één keer luidop spreken
en dan voor eeuwig gedaan

hij is het hier zo beu als koude pap
loopt tegen een muur van onbegrip
vroeger zag hij de wereld als een grap
voorbijgaand als een vingerknip

al het onrecht draagt hij mee
het leed belast z'n schouders
iedere dag buigt hij meer en meer
tot hij zal kraken op een keer

hij zou willen vergeten
dat hij ooit heeft bestaan
niets achterlaten dan stof en as
uitgestrooid op het groene gras...

©GoNo