De trein heeft vertraging.........

Ze zit op een bank op het perron, wachtend op de trein. Een trein die vertraging heeft, zoals steeds.
Aan haar voeten staat een plastiek zakje van de Aldi. Haar enige bezit. Er zit wat ondergoed in, een tasje met cosmetica en wat oude foto's. En ook nog een afgedragen jeansbroek. Haar totale bezit.
Ze kijkt voortdurend op haar klokje, made in China. De trein laat op zich wachten en de reizigers worden in het ongewisse gelaten wat de reden kan zijn. Maar dat zijn ze gewoon.
Ze ziet er droevig uit, kijkt weemoedig in de verte alsof ze van haar thuisland droomt. Haar ogen fixeren de treinsporen, die ergens eindigen achter de horizon. De zon laat schuchter haar eerste zonnestralen vallen, 't belooft een mooie dag te worden.
Ze ziet de trein aankomen, staat recht en gaat naar de perronkant. De trein is aan het uitbollen, nog maar enkele meters van haar verwijderd. Ze springt en wordt meegesleurd, verhakkeld onder de zingende wielen van het stalen gevaarte. Haar requiem.
Ze was nog jong. Pas vijfentwintig. Zwart en op zoek naar het Beloofde Land. Op zoek naar een betere wereld, die ze hier dacht te vinden.......In haar plastiek zakje zit een brief, die ze deze morgen kreeg. Een brief van de Dienst Vreemdelingenzaken. Een brief waarin staat dat haar aanvraag om asiel geweigerd is en haar het bevel geeft onze welvaartstaat te verlaten binnen de 24 uur. Wat ze ook gedaan heeft, op haar manier. De enige uitweg die ze zag.......
De trein zal nu nog meer vertraging oplopen, de reizigers zullen morren. Kunnen die verdomde vreemdelingen geen zelfmoord plegen in hun eigen land ? Als ze al niet in kranen kruipen, moeten ze ook nog voor de treinen springen. Dat zeggen en denken onze dikgvreten burgers.
Een jonge, zwarte vrouw is gestorven. Uitgebraakt door onze consumptiemaatschappij.......

©GoNo