GoNo's Gedichten & Verhalenhoek

De hersenspinsels van een zelf- en door anderen verklaarde dichter/schrijver.

zondag 1 juni 2008

Zelf-(ver)-moord........

Ik wil dat je één keer naar me luistert
dat je hoort hoe ik je naam roep
'k heb zo dikwijls in je oor gefluisterd
toen ik bij jou stond op de stoep.......

je hoorde me niet of deed schijnbaar alsof
je zag me niet eens daar staan
je was alleen maar bezig met je eigen lof
'k ben toen maar weggegaan.......

'k dacht dat je m'n beste vriend was
maar zelfs dat was maar schone schijn
de eerste, de primus van onze klas
vond me plots te minnetjes of te klein.......

m'n ouders begrijpen me helemaal niet
hebben nooit geen tijd voor mij
ze zijn stekeblind, voor al m'n verdriet
ik hoor er absoluut niet meer bij.........

aan m'n vrienden wil ik één ding zeggen
bedankt, waar zijn jullie toen gebleven
toen ik wou vertellen, een beetje uitleggen
dat ik genoeg had van dit aardse leven ?

je hoeft nadien niet meer te huilen
die tranen komen veel te laat, nietwaar
je kunt je achter woorden verschuilen
maar ik ben met m'n leven hier klaar......

©GoNo

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage