Tijd brengt raad.......

Vandaag ga ik terug werken, of toch minstens aanwezig zijn hé? Voel ik mij al beter ? Eerlijk gezegd niet, maar na 10 dagen thuis gezeten te hebben is het welletjes geweest. De muren beginnen op me af te komen, de ramen en deuren ook. 'k Ben m'n katerdag van gisteren goed doorkomen. Al bij al viel het nog mee. 'k Heb al erger meegemaakt.
Wat zal de dag me brengen in WMH ? Of nog beter, bijbrengen ? Zal men het lef hebben mij vragen te stellen ? Het ergste is, dat ge daar, buiten een paar personen niemand meer in vertrouwen kunt nemen.......Maar soit, so be it.....
Ik zal wel een reden vinden om eens goed te lachen en er het mijne van denken. De dagen worden langer en langer, de mijne korter en korter. Toch op sommige momenten. 'k Ben gaan slapen rond 1:30 en ik vind dat die nacht nogal rap voorbij was. Ik heb nog wat zitten schrijven, een paar gedichten gemaakt en een beetje gegoogled. Tot m'n pc het moe was en rare kuren begon te vertonen. Na een flinke bolwassing van mijnentwege en de wijze raad van zich te gedragen als een normale pc, heb ik besloten om mij te ruste te leggen. Zo ook mijn venster op de wereld. Schijnbaar heeft die opgelegde rust ons beiden goed gedaan. 't Enige verschil met mijn pc is: ik pak pillekes en hij niet. Wat bij mij plotseling de vraag stelt- is een pc vrouwelijk of mannelijk ? Gezien de vele sleufen en spleten, zou ik geneigd zijn te zeggen: vrouwelijk. Gezien het karakter ook. M'n vorige pc was ook al zo'n eigenzinnige, op 't randje van vrijzinnige. En deze, moet zeker niet onder doen voor z'n collega in de videotheekkamer. Maar wat wilt ge als ge onderling met elkaar verbonden zijt hé? De ene steekt de andere op. Ze spannen samen tegen mij. Ik vermoed dat m'n kat aan de basis ligt, wie zegt me niet dat m'n kat 's nachts zit te chatten ?In het woord chatten, zit al een kat verscholen hé ? Ik koop geen smeerkaas meer van La vache qui rit, ik koop nu van Le chat qui rit. Maar laat ze maar doen hé? Uiteindelijk ben ik de baas en zorg ik voor hun voeding. Met één vinger zet ik m'n pc zonder voeding. Knopke duwen en weg electriciteit. Gedaan met lachen. Met m'n kat is het een paar andere mouwen, die is zo gemakkelijk niet uit te schakelen. Maar die laat ik soms moedwillig wachten op haar eten.........tot ze zo lief is om het mooi te komen vragen. Wat ook gebeurt. Achteraf zal ze wel wraak nemen.
Och, het werk ligt op mij te wachten en ik zal het druk hebben of op z'n minst toch doen alsof. De dag zal voorbij vliegen en zal me weer wat dichter bij het afscheid brengen. En als de dag zal aanbreken dat ik moet stoppen, zal het met pijn in m'n hart zijn omdat die 2 jaren zo vlug gegaan zijn. Ook omdat ik nu al weet, dat ik sommigen zal missen.......

©GoNo