Een dag uit het leven van een sigaret......

Ik ben als het ware opgebrand , een burn-out zoals ze dat noemen. Ik wist wel dat m'n leven van korte duur zou zijn, maar dat er zo rap een einde zou aan komen, had ik zelfs in m'n stoutste dromen niet verwacht. Maar ja, aan alles komt een eind en aan een sigaar zijn twee eindjes, zou m'n grootje zeggen. En die kan het weten want zij was de sigaar, letterlijk en figuurlijk.
Het stond in de sterren geschreven, dat m'n leven kort en hevig zou zijn. O ja, ik wist als ik ooit in vuur en vlam zou staan, dit ook meteen het einde zou betekenen. Maar een sigaret zoals ik, staat daar niet bij stil hé ? In plaats van mij te bedanken omdat ik toch vijf minuten genot gebracht heb, word ik uitgespuwd door een minderheid, die een hetze tegen mij ontketend heeft. 'k Heb andere tijden meegemaakt, in de jaren zestig tot negentig. Dat waren de gouden jaren, toen werd er op ieder festival geleurd met sigaretten. Kleine pakjes van 12 stuks, proefpakketjes als het ware. Maar tijden veranderen, mensen ook. Mensen worden een obsessie aangesmeerd, iedereen moet vermageren, iedereen moet gezond leven en gezond doodgaan. 't Is toch plezant om op uw sterfbed te weten dat ge gezond geleefd hebt hé? Ge kunt met een gerust hart dood gaan, want ge hebt uw bijdrage milieubewust geleverd.
En dan die koosnaampjes die ze hebben voor mij : kankerstokje, stinkstokje, sluipend vergif en ga zo maar door. Ik zou nog uren kunnen kankeren, maar wat haalt het uit ? Ik voel m'n einde naderen, bij iedere trek dat m'n baasje doet. Ik wil hem toeroepen om niet alles op te roken, een eindje te bewaren voor de slechte tijden die nog moeten komen. Maar m'n longen zitten vol met nicotine, teer en ander schadelijke stoffen.
't Is geen pretje om zo aan z'n einde te moeten komen. Ik voel nochtans het vuur en de passie in mij branden, zij het met mindere mate. M'n leven is te kort geweest om er echt van genoten te hebben. Nu zie ik m'n leven in een flits passeren, m'n geboorte samen met miljarden soortgenoten. De zachte filter die op m'n hoofdje gezet werd, het rollen over de productieband, het inpakken en uiteindelijk het terechtkomen in de winkel. Ik had goed gezelschap, want we waren met 25. 't Was wel krap in zo'n pakje, maar dicht bijéén is warm hé ? Ach, 't leven van een sigaret kan soms hard zijn.
Ik ben bijna aan het einde van mijn latijn, ik voel dat het vuur in mij aan het doven is. Met m'n laatste krachten spuit ik nog wat kankerverwekkende stoffen in m'n baasje z'n longen. Hij moet niet kankeren, hij wist waar hij aan begon, toen hij me opstak. M'n doel is bereikt, 't is nu aan m'n broertjes en zusjes om het werk af te maken. Voilà, ik beland als zwerfvuil in de goot en voel de passie in mij doven. Straks begin ik m'n reis, opgezweept door de wind. Ben benieuwd waar ik terecht zal komen, ontzettend benieuwd........

©GoNo