We zien wel........

M'n laatste drie maanden zijn begonnen, drie maanden die er feitelijk maar een goeie twee zijn, gezien ik nog vakantie moet nemen. Tijd dus om nog eens een evaluatie te maken over m'n eigen en m'n werkomgeving.
De sfeer op m'n werk is sterk verbeterd, qua mentaliteit dan toch. Er zullen er wel altijd zijn, die nooit content zijn, maar die vindt ge overal. En plezier moet ge zelf maken, waarom zou het allemaal zo ernstig moeten zijn hé? De wereld zal niet stoppen met om z'n as te draaien, omdat er een paar mensen constant lopen te kniezen. Ik bekijk het vanuit mijn standpunt: lachen en werken gaan best samen.
De nieuwe pc's zijn er, alleen spijtig dat het programma waar we mee werken, verouderd is en duidelijk mankementen vertoond. Een firma met twee ITC'ers en een programma dat niet werkt, dat komt ge niet veel tegen........
Een ITC'er die het goed kan uitleggen, maar verder er niet veel van bakt, buiten wat bootjes op de website zetten en fotookes te nemen. Maar wie ben ik hé ? Die mens mag al blij zijn dat hij tendele van den dop geraakt is, 'k denk niet dat hij veel kans maakt bij een andere firma. Ik ook niet. Feitelijk moeten we dankbaar zijn, dat er zoiets als WMH bestaat. WMH, de vergaarbak van uitgebluste en geblutste mensen. WMH, waar de elite van onze maatschappij, zijn dagelijks steentje bijdraagt tot het welslagen van de hele onderneming......Waar mensen, met de hoogste diploma's, zich opofferen uit puur idealisme. Jawel, het bestaat nog en ik ben er elke dag getuige van. Het ontroert me, zoveel inzet en zoveel enthousiasme. Waar iedereen vriendelijk voor elkaar is, waar iedereen spontaan lacht. Waar ook een zekere discipline heerst bij het uitvoeren der taken. Ach, dat reukje iedere morgen als ik binnenkom, 't is 't einde van de wereld niet hé ? 't Kost me alleen maar een buske deodorant, meer niet......
En af en toe, heel af en toe, wast die persoon zich waarna hij terug z'n vuile kledij aantrekt. Maar hij toont z'n goeie wil, en da's mooi meegenomen.
WMH, ik ga er achteraf nog wel eens aan denken, maar als m'n taak er hier opzit, zal het waarschijnlijk toch met een beetje pijn in het hart zijn, dat ik afscheid zal nemen. Als ik al afscheid neem, want dat ligt niet zo in m'n aard. M'n laatste dag bij WMH valt geheel toevallig op m'n recupdag, van toeval gesproken of niet ? Er zijn mensen die ik ga missen, met sommigen heb ik een goeie band, ook buiten m'n werk. Misschien ga ik wel ooit terug als vrijwilliger, misschien ook niet. Niemand weet wat z'n leven nog in petto heeft hé? Maar 'k heb nog negentig dagen om er over na te denken.........en dan zien we wel.
Misschien geef ik wel een speech, 't moeten niet altijd directeuren zijn die het laatste woord hebben. 't Zou een goeie gelegenheid zijn om enkele heerschappen op hun plaats te zetten, kwestie van een beetje ambiance in de boetiek te brengen. Of misschien ben ik helemaal niet rancuneus en prijs ik iedereen de hemel in. Wat volstrekt zou passen, gezien de omgeving waarin we hier werken hé?
We zien wel, zei de blinde en hij liep tegen een lantaarnpaal.........

©GoNo