Geurende koffie & dito croissants......

Toen de pastoor 's morgens z'n gordijnen opentrok, en naar de lucht keek, dat deed hij elke morgen, om te zien welk weer het ging worden, had hij niet het flauwste vermoeden van wat hem te wachten stond. Geen bewolking, de vogels zongen hun welkomlied en alles geurde naar lentebloesem. 't Leven kon toch mooi zijn, dacht hij genoegzaam. Kijk, een zwarte kat met witte pootjes, zat op het tuinmuurtje en keek hem onbevangen aan, alsof ze wou zeggen: ik hoor hier thuis...... De eerste zonnestralen maakten hun opwachting, 't voorspelde een warme dag te worden, ééntje om van te genieten, ééntje om een wandeling langs velden en kronkelwegen te maken. Misschien kon hij eens naar boer Janssens wandelen, dat was niet zo ver en boer Janssens was een overtuigd katholiek. En tevens steunpilaar van de plaatselijke kerk.
Zr. Clotilde was al druk in de weer met koffie en croissants. Haar croissants waren lekker en zeker met goeie boter. Er was toch nog iets goed aan die zuster, dacht hij, spijtig dat ze zo'n bemoeial was. Maar dat kwam door haar leeftijd, ze meende het niet slecht.......De koffie verspreide z'n aroma door gans het huis, niets beter om uwen dag mee te beginnen dan een lekker bakje troost. Alhoewel een glaasje wijn van een goed jaar, was ook niet te versmaden. Maar daarvoor was het nog te vroeg.
De tafel was gedekt en zuster Clotilde had al verse bloemen in de eetkamer gezet. Dit alles gaf een feestelijke aanblik en een vertederend gevoel bij de pastoor. De hond Nero lag op de mat in de gang en was te lui om z'n beide ogen open te doen, laat staan dat hij een poot zou verzetten om meneer pastoor door te laten. Die hond was feitelijk een zwerfhond, die aan de pastorijdeur was blijven zitten en met geen stokken weg te jagen was. De pastoor had hem van lieverlede dan maar binnen gepakt, ten dele omdat hij hield van alle schepsels groot of klein, en ten dele omdat hij een waakhond wel zag zitten met al die inbrekers die hier de laatste tijd hun ronde deden. Als men moest wachten op de champetter om die boeven te vangen.....
“ Nero, zoudt ge uwen pastoor eens niet doorlaten ?”
Die vraag stelde hij iedere morgen en het antwoord van Nero was steeds hetzelfde: “ Grrrrrr.......”
“ Nero, één dezer dagen breek ik nog mijne nek. Uit de weg, zeg ik......”
Nero bekeek hem eens, alsof hij wou zeggen: “Doe maar, voor mij niet gelaten......”
“ Zuster Clotilde, kunt ge dat beest 's morgens niet in den hof zetten ?”
“ Ook een goeiemorgen, meneer pastoor, en nee, ik kan dat niet en daarbij, 't is uwen hond hé ?”
Daarmee was Nero volledig akkoord, ge kunt geen tien meesters dienen, dacht hij bij zichzelve. De pastoor had zelf die naam voor z'n hond gekozen. Omdat Keizer Nero zo'n christenvervolger was en z'n hond naar iedere christen die hier over de vloer kwam, z'n tanden liet zien. Moet ge gene hond hebben ? Alleen met den beenhouwer kwam hij min of meer overéén. Maar dat had zo z'n redenen. Sedert hij eens een malse biefstuk gekregen had, was hij z'n beste vriend, in de hoop van meer te krijgen. Wat ook gebeurde, als de pastoor of zuster Clotilde het niet zagen.
“ En meneer pastoor, hoe was het gisteren bij de notaris ?”
“ Hoedat zuster ? Weet ge dat dan niet ? Da's ook de eerste keer, dat ge iets niet weet hé ?”
“ Een mens kan niet alles weten, pastoor, alleen God weet alles.....”
“ Da's juist, zuster, maar soms vraag ik me af of God geen vrouw is, die weten ook altijd alles.......”
“ En waarom zou God geen vrouw mogen zijn ? De emancipatie van de vrouw is volop aan de gang en 't wordt tijd dat de heren des schepping eens terug met beide voeten op de grond gezet worden hé ?”
“ Clotilde, van de moment dat we morgen een vrouwelijke paus hebben, zal ik naar u luisteren, maar nu is onze Heilige Vader nog altijd Johannes XXIII en niet Johanna XXIII.”
Zuster Clotilde keek hem aan alsof ze wou zeggen: “Die tijd komt nog wel.......”
Maar 't was geen dag om ruzie te maken over de plaats van vrouwen in de kerk, 't was een dag om te genieten en alle aardse bekommernissen even aan de kant te zetten.
“ Zuster, ik ga straks naar boer Janssens, 't is al een hele tijd geleden en ik moet hem nog 't één en 't ander vragen over de jaarlijkse BBQ in augustus.......”
“ Gaat ge te voet of met den velo ?”
“ 'k Ga te voet, een stevige wandeling zal me goed doen hé ?”
Er werd gebeld, meerdere malen zelfs. En op de ramen geklopt. 't Was dringend, zo te horen.
“ Clotilde, zeg dat ik niet thuis ben, ik ga wel langs de achterkant naar buiten......”

Wordt vervolgd.

©GoNo