Monsieur den notaris Pierre Vandenacte.......

De fanfare “ H.Amadeus-sta-me-bij” bestond 100 jaar en dat zou met de nodige luister gevierd worden. Pastoor Verhagen zou een mis opdragen voor al de leden, die in de loop van die honderd jaar het tijdelijke met het eeuwige gewisseld hadden. We spreken anno 1962. Het jaar waarin de rock'n'roll gestadig oprukte en de jeugd begon rond te lopen met vetkuif en jeansbroek. In de grote steden weliswaar, maar zelfs in een dorp zoals Streefkerk sijpelde langzaam de rock'n'roll binnen.
Pastoor Verhagen zag het met lede ogen aan en preekte elke week over die duivelse uitvinding, over de teloorgang van de christelijke waarden en de duivel die in vele gedaanten rondliep op deze wereld. Ook in een boerengat zoals Streefkerk.
De tv begon z'n opmars te maken en uitgerekend bij de notaris kwam er als eerste zo'n kijkkastje. De notaris had z'n tv zodanig opgesteld dat iedereen die passeerde, het wonder van deze eeuw kon aanschouwen. 't Was daar 's avonds precies een processie van komende en gaande mensen, die zich vergaapten aan die rollende beelden. De notaris monkelde en verheugde zich op die massale belangstelling. Hing zelfs een grote poster van de Belgische Socialistisch Partij, kortweg de BSP, voor zijn raam. Dat kon pastoor Verhagen niet kroppen, daar moest paal en perk aan gesteld worden. 't Was al jaren een soort van gewapende vrede tussen hem en de notaris, maar dit ging te ver.........Door dat stuk ongeluk van een socialist begon het kerkbezoek achteruit te gaan en er waren er al die de zondagsmis durfden over te slaan.
Dit kon niet blijven duren. Hij zou met diene duivel eens een hartig woordje gaan spreken.....
Pastoor Verhagen stond voor de witte deur van het prachtige herenhuis, waaruit die verdoemde rock'n'roll klonk alsof het een voorgeborchte van de hel was. Hij twijfelde........De notaris, Pierre Vandenacte, had hem al lang zien komen en verkneukelde zich al bij voorbaat op de confrontatie. Hij legde nog een andere verderfelijke plaat op z'n Oscar Tempaz en ene Elvis schalde met z'n Jealhouse Rock door z'n woonkamer. 't Was verschietachtig voor den pastoor, maar ook verleidelijk en pastoor Verhagen betrapte er zichzelve op, dat hij meeneuriëde op de tonen van die duivelse muziek. Om te weerstaan aan de duivel, begon hij het Onze Vader op te zeggen. Dat hielp, eventjes toch......
Hij belde aan en dacht aan de waarheid die hij de notaris zou inpeperen. Z' n donderpreek zou van de notaris een lammetje maken, die na verdwaald geweest te zijn, terug in z'n kudde opgenomen zou worden.
De deur van het statige herenhuis ging open en een blonde jongedame verscheen in het deurgat.....
“ Is den notaris thuis ?” vroeg de pastoor, wel wetende dat hij thuis was, aangezien z'n auto voor de deur stond.
“ En wie mag ik zeggen, dat er is ?”
Pastoor Verhagen voelde de wrevel opkomen, zag die deerne dan niet dat hij de pastoor was? Of dacht ze soms dat het carnaval was?
“ Euh, pastoor Verhagen, uw dorpspastoor.......”
“ Ha, zo ziet een pastoor er uit, 'k weet niet of den notaris tijd heeft om u te ontvangen......”
“ En wie bent u, als ik vragen mag?”
“ U moogt dat vragen, maar of u een antwoord zult krijgen, da's een andere vraag......” sprak de blonde meid, onbeschaamd en totaal niet verlegen.
“ Juffrouwke, ik heb nog andere dingen te doen dan hier een ganse dag aan uw deur te staan hé?”
“ Oei, oei, den pastoor is er ene van de ongeduldige kant, geduld is nochtans een schone zaak.....”
“ Sabrina, dochterlief, laat meneer pastoor binnen in 't salon” hoorde men plots de stem van de notaris.
“ Voilà, meneer pastoor, nu weet ge ineens wie ik ben hé ?” en ze liet hem binnen in het salon. Pastoor Verhagen keek z'n ogen uit, zag de grote luxe die het salon uitstraalde en snoof de geur van boenwas en leder op.
“ Ha, monsieur le curé, wat een eer om u hier te zien?” sprak de notaris op een joviale toon.
“ Dag notaris Vandenacte.....” zei de pastoor op iets minder joviale toon, terwijl hij de hem toegstoken hand schudde.
“ Zet u, pastoor, een glaasje wijn en een sigaartje ?”
De notaris kende z'n wereld, dacht de pastoor en een glaasje wijn sloeg hij nooit af, wijn was godendrank en diende overeenkomstig behandeld te worden. Goeie wijn uiteraard en geen afvalwater uit den GB, in 't stad.

Wordt vervolgd
©GoNo