Met zo'n kat, dansen zelfs de muizen......
Ge voelt dat de zomer in aantocht is, de zaadjes en bloembollen die ik geplant heb, beginnen serieus de kop op te steken. Moest ik er 's nachts naast gaan zitten, ik zou ze zien groeien. 't Is een plezier om de natuur z'n gang te zien gaan.
Het toppunt is, dat ik dus niet weet wat ik gezaaid en geplant heb. 't Zal een verrassing zijn, ik kan evengoed ajuin geplant hebben of in 't slechtste geval netels. Kan ik nog netelsoep van maken, zullen we maar denken. Ik heb maar een klein balkonnetje en ieder jaar probeer ik het om te toveren tot een bloemenstalletje. Ik heb er maar een paar uur per dag geniet van, wegens de hoogoplopende temperatuur. Als de zon z'n intrede doet, loopt de temperatuur op tot zo'n 38°, ik hou wel van de zon, maar trop is trop zei VDB. Aangezien ik nogal rap verbrand en schele koppijn krijg van de hitte op m'n balkonnetje, is het niet aangewezen om daar een hele dag te zitten. Maar de bloemen met hun geuren en kleuren te mogen zien, maakt veel goed. Mijn kat denkt er anders over, die vreet gewoon van m'n gekweekte bloemen. Zo lekker zal het wel niet zijn, want ze kotst steevast nadien. Iemand zou haar eens moeten wijsmaken dat niet alle bloemen geschikt zijn voor consumptie. Naar mij luistert ze toch maar met een half oor. Misschien is ze wel doof langs de ene kant en hoort ze niet goed langs de andere. Ik mag dan wel een nachtraaf zijn, maar de weinige uren die ik slaap, hen ik tenvolle nodig. Daar houdt zij totaal geen rekening mee. Haar etensbakje is leeg en ik zal het geweten hebben. Ze zal zoveel kabaal maken dat ik verplicht ben om te komen zien of er geen inbrekers zijn.
Waarbij ik steevast over m'n eigen sloefkes struikel, met een forse vloek tot gevolg. Al goed dat ze daar boven weten wie ik ben, anders.......de volgende stap is er ene van levensbelang. Ik ga eerst naar het toilet, kat glipt mee tussen m'n benen, GoNo probeert te redden wat er te redden valt en oef, 't is me weer gelukt om overeind te blijven. Kat beziet me alsof ze wou zeggen:" de volgende keer gaat ge toch tegen de vlakte". Ik zit op de pot en ge weet hoe dat gaat hé? Eventjes genieten van de stilte om me heen, beetje mediteren terwijl de natuur haar gang gaat, meer moet dat niet zijn.Maar dat is buiten de kat gerekend. Kat zet haar scherpe nagels in GoNo z'n been, wat mij een nieuwe godslastering ontlokt. Kat schrikt of doet alsof en roefelt weg, aan een tempo sneller dan het geluid, om twee minuten nadien te komen kijken of ik nog vastgeplakt zit op die wc-pot.
Nu begint ze haar concert te geven, zo'n klagende smeekbede die alleen katten kunnen produceren.
't Beestje heeft schijnbaar honger, 't beestje kan wachten, wat denkt die wel hé? Wat ze denkt, weet ik niet, maar 't zal niet veel goeds zijn.
Ik geef haar vers water en haar eten. Een mens zou denken dat ze me hier dankbaar zou voor zijn, Vergeet het maar, volgens mij is die kat vroeger een mens geweest en staat dankbaarheid niet in haar kattenwoordenboek. Ik ken er nog zo. Ze doet twee hapjes, bekijkt me doordringend, en denkt er het hare van. Ze krijgt haar eigen staart in 't vizier, ziet dat in dat aanhangsel leven zit en begint in het rond te draaien, waarbij ze telkens in haar staart bijt. Om dan te beseffen dat er iets niet klopt, want het doet pijn. Intussen ben ik klaarwakker, want het gaat gepaard met het nodige kabaal. Ik steek m'n eeuwig sigaretje op, slurp van m'n Senseooke en geniet van de show, die ik iedere morgen gratis krijg. Ze vliegt van de ene kamer naar de andere, zonder met haar kattensmoeleke tegen de deur te pletter te lopen. Ik hoor ze plots niet meer. Ze zal uitgeraasd zijn. 't Is te stil, ik ben er zeker van dat ze weer iets aan het uitvreten is wat niet mag. Ik ga op m'n kousevoeten, kunt ge u voorstellen, richting balkon. Om haar op heterdaad te betrappen. En ja hoor, ze zit al met haar ene poot in m'n plantenbak. Zou ze er een been in begraven hebben? Welnee, ze is een kat en geen hond, maak ik me wijs. Haar instinct zegt haar dat er iemand haar gadeslaat en als de weerlicht zie ik haar passeren, daarbij alle natuurwetten aan haar poten lappende.
Wat een beest, denk ik, wat een rotbeest.......maar 't valt nog mee, geen schade aan m'n bloembak, alles nog intact. Ik spel haar nadien de les, op een uitermate kwade toon. En ze begrijpt me, want ze komt flemen en met haar gat draaien als de eerste de beste puber met kalverliefde. Ik streel haar, laat haar voelen dat we terug vrienden zijn en ze begint te spinnen van contentement. Terwijl ik zeker weet, dat ze al zit te denken aan morgenvroeg. Zelfde uur, zelfde voorstelling. Tickets op aanvraag te verkrijgen bij het betere toneel. Maar ik zou haar niet kunnen missen, ze heeft haar plaatsje verworven en 't zou hier wel heel stil zijn, zonder dat kattengedoe hé?
©GoNo
Het toppunt is, dat ik dus niet weet wat ik gezaaid en geplant heb. 't Zal een verrassing zijn, ik kan evengoed ajuin geplant hebben of in 't slechtste geval netels. Kan ik nog netelsoep van maken, zullen we maar denken. Ik heb maar een klein balkonnetje en ieder jaar probeer ik het om te toveren tot een bloemenstalletje. Ik heb er maar een paar uur per dag geniet van, wegens de hoogoplopende temperatuur. Als de zon z'n intrede doet, loopt de temperatuur op tot zo'n 38°, ik hou wel van de zon, maar trop is trop zei VDB. Aangezien ik nogal rap verbrand en schele koppijn krijg van de hitte op m'n balkonnetje, is het niet aangewezen om daar een hele dag te zitten. Maar de bloemen met hun geuren en kleuren te mogen zien, maakt veel goed. Mijn kat denkt er anders over, die vreet gewoon van m'n gekweekte bloemen. Zo lekker zal het wel niet zijn, want ze kotst steevast nadien. Iemand zou haar eens moeten wijsmaken dat niet alle bloemen geschikt zijn voor consumptie. Naar mij luistert ze toch maar met een half oor. Misschien is ze wel doof langs de ene kant en hoort ze niet goed langs de andere. Ik mag dan wel een nachtraaf zijn, maar de weinige uren die ik slaap, hen ik tenvolle nodig. Daar houdt zij totaal geen rekening mee. Haar etensbakje is leeg en ik zal het geweten hebben. Ze zal zoveel kabaal maken dat ik verplicht ben om te komen zien of er geen inbrekers zijn.
Waarbij ik steevast over m'n eigen sloefkes struikel, met een forse vloek tot gevolg. Al goed dat ze daar boven weten wie ik ben, anders.......de volgende stap is er ene van levensbelang. Ik ga eerst naar het toilet, kat glipt mee tussen m'n benen, GoNo probeert te redden wat er te redden valt en oef, 't is me weer gelukt om overeind te blijven. Kat beziet me alsof ze wou zeggen:" de volgende keer gaat ge toch tegen de vlakte". Ik zit op de pot en ge weet hoe dat gaat hé? Eventjes genieten van de stilte om me heen, beetje mediteren terwijl de natuur haar gang gaat, meer moet dat niet zijn.Maar dat is buiten de kat gerekend. Kat zet haar scherpe nagels in GoNo z'n been, wat mij een nieuwe godslastering ontlokt. Kat schrikt of doet alsof en roefelt weg, aan een tempo sneller dan het geluid, om twee minuten nadien te komen kijken of ik nog vastgeplakt zit op die wc-pot.
Nu begint ze haar concert te geven, zo'n klagende smeekbede die alleen katten kunnen produceren.
't Beestje heeft schijnbaar honger, 't beestje kan wachten, wat denkt die wel hé? Wat ze denkt, weet ik niet, maar 't zal niet veel goeds zijn.
Ik geef haar vers water en haar eten. Een mens zou denken dat ze me hier dankbaar zou voor zijn, Vergeet het maar, volgens mij is die kat vroeger een mens geweest en staat dankbaarheid niet in haar kattenwoordenboek. Ik ken er nog zo. Ze doet twee hapjes, bekijkt me doordringend, en denkt er het hare van. Ze krijgt haar eigen staart in 't vizier, ziet dat in dat aanhangsel leven zit en begint in het rond te draaien, waarbij ze telkens in haar staart bijt. Om dan te beseffen dat er iets niet klopt, want het doet pijn. Intussen ben ik klaarwakker, want het gaat gepaard met het nodige kabaal. Ik steek m'n eeuwig sigaretje op, slurp van m'n Senseooke en geniet van de show, die ik iedere morgen gratis krijg. Ze vliegt van de ene kamer naar de andere, zonder met haar kattensmoeleke tegen de deur te pletter te lopen. Ik hoor ze plots niet meer. Ze zal uitgeraasd zijn. 't Is te stil, ik ben er zeker van dat ze weer iets aan het uitvreten is wat niet mag. Ik ga op m'n kousevoeten, kunt ge u voorstellen, richting balkon. Om haar op heterdaad te betrappen. En ja hoor, ze zit al met haar ene poot in m'n plantenbak. Zou ze er een been in begraven hebben? Welnee, ze is een kat en geen hond, maak ik me wijs. Haar instinct zegt haar dat er iemand haar gadeslaat en als de weerlicht zie ik haar passeren, daarbij alle natuurwetten aan haar poten lappende.
Wat een beest, denk ik, wat een rotbeest.......maar 't valt nog mee, geen schade aan m'n bloembak, alles nog intact. Ik spel haar nadien de les, op een uitermate kwade toon. En ze begrijpt me, want ze komt flemen en met haar gat draaien als de eerste de beste puber met kalverliefde. Ik streel haar, laat haar voelen dat we terug vrienden zijn en ze begint te spinnen van contentement. Terwijl ik zeker weet, dat ze al zit te denken aan morgenvroeg. Zelfde uur, zelfde voorstelling. Tickets op aanvraag te verkrijgen bij het betere toneel. Maar ik zou haar niet kunnen missen, ze heeft haar plaatsje verworven en 't zou hier wel heel stil zijn, zonder dat kattengedoe hé?
©GoNo
gepost door GoNo | 08:59
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage