De ouwe snoeper en de ouwe vrijster......

“ Ach, meneer, de tijden veranderen tegenwoordig zo snel, dat ik niet meer kan volgen.”
“ Ja, madammeke, ’t gaat rapper en rapper hé?”
“ Zeg dat wel, meneer, al dat modern gedoe, ik krijg er de kriebels van. Ik heb van m’n zoon, onzen Patrick, een computer gekregen. Gene nieuwe, maar zijne ouwe. En nu ben ik aan ’t leren hoe ik met dat machien moet omgaan.”
“ Allé, op uwen ouderdom moet ge daar toch niet meer mee beginnen?”
“ Onzen Patrick zegt dat ik mee moet gaan met de tijd en dat ne mens nooit oud genoeg is om te leren……”
“ Jaja, dat kan wel zijn, maar ‘k heb horen vertellen als ge te lang voor dat scherm zit, uw hersens verschrompelen terwijl ge erbij zit. Op zekere dag staat ge op en ge weet niet meer van welke planeet ge komt…..”
“ Is ’t waar ? Daar heeft onzen Patrick nikske van gezegd. Maar daar voor, wist ik soms ook niet van welke planeet ik kwam, als ik ’s vrijdags met den boerinnenbond ging gaan dansen. Na twee flessen Elixir d’ Anvers wist ik ’s anderendaags zelfs niet meer hoe ik thuis gekomen ben en wie die vent, die naast me in bed lag te snurken, was……”
“ Die vent, die naast je lag te snurken, dat was ikke hé ? En ik snurk niet of toch maar een heel klein beetje….”
“ Ach, zijt gij die vent? ‘k Had u niet herkend met uw kleren aan. En hebben wij iets gedaan in bed?”
“ Hoe kan ik dat nu weten, ik sliep de slaap der onschuldigen….”
“ Maar ’t is toch spijtig dat ik het me niet herinner, misschien heeft het nog deugd gedaan ook en dat op mijn leeftijd…..”
“ Misschien zijt ge wel in verwachting en weet ge het nog niet hé?”
“ Ja, stel u voor, op m’n 73ste nog een kleine op m’n schoot. Ze zouden nogal ogen trekken in ’t rusthuis. Germaine met ne kleine en wie is de papa? Dat weten we niet.”
“ Kom Germaine, we moeten stillekesaan opkrassen, den baas wil sluiten, we drinken nog één Elixirreke en dan pakken we een taxi.”
“ Is ’t al zo laat ? Amai, ze gaan weer lelijk doen in dat rusthuis. Op den duur gaan ze nog denken, dat we een koppel zijn.”
“ Laat ze denken wat ze willen , we betalen genoeg hé?”
“ Zeg, ouwe snoeper, en deze keer slaapt ge op uw eigen kamer, ge snurkt een beetje te veel naar m’n goesting.”
“ Jaja Germaineke, maar weet ge wat ? We kopen in de nachtwinkel nog een goei fleske, om de avond af te ronden…..”
“ Da’s een goed gedacht, ge zijt een echte sloeber, moest ik zo oud niet zijn, ik zou u verdomd gene minuut gerust laten……”
“ Ik u ook niet, Germaine, ik u ook niet…..”

’s Anderendaags werden ze wakker, toen de verpleegster hun kleren, die ze gevonden had in het portaal, kwam brengen. Geen van beiden kon zich herinneren, hoe die daar terecht gekomen waren. En de ouwe snoeper snurkte nog steeds en de ouwe vrijster dronk nog altijd haar Elixir d’ Anvers…..

©GoNo