Doemscenario........

Doemscenario……


’t Is schijnbaar niet zo gemakkelijk om mij na WMH, aan werk te helpen. Ik zie al het doemscenario van op den dop terecht te komen en hier terug tussen vier muren te zitten kniezen. M’n dagen in verveling te slijten, hopende op bezoek om m’n dag te breken.
Twee jaren, voor niets. Twee jaren van mijzelf te dwingen om op te staan om drie uur, bang om te laat te komen, bang om een slechte indruk te maken. Twee jaren waarin ik omzeggens niets geleerd heb, twee jaren waarin niemand mijn capaciteiten ten volle benut heeft. Wat een verkwisting, wat een verspilling van energie en tijd.
’t Valt nu maar af te wachten of ik na WMH, de draad terug kan opnemen, zonder weg te zakken in de anonimiteit. Uit het oog, uit het hart hé? Maar ik geef de moed nog niet op, ik ga m’n cv opstellen in 1000 ex., ge weet maar nooit. ’t Zal de kortste cv zijn die ze ooit gezien hebben.
Studies : geen, ( lagere school telt niet mee en verbeteringsgestichten evenmin )
---------
Werkervaring:
----------------
2 jaar Wereld-Missiehulp als algemene bediende, met ervaring in het bijhouden van archief en inbrengen van meer dan 10 miljoen kg kledij.
Heeft ook ervaring in het broodjes smeren, sigaretten roken en de clown uithangen.
Is accuraat in het uitoefenen van z’n taken, loopt een ganse dag met een gelukzalige glimlach rond, die bijna grenst aan volslagen krankzinnigheid.
Kortom, een meerwaarde voor ieder bedrijf die op zoek is naar een polyvalente bediende. Is geweldig gemotiveerd, in functie van zijn verloning.

Voilà, meer moet dat niet zijn. Kort en bondig. GoNo ten voete uit. Ge zult zien, met zo’n cv, gaan ze nog vechten om mij in dienst te mogen nemen. ’t Kan ook zijn, dat ik linea recta bij de broeders Alexianen terecht kom, alom gewaardeerd en gekend om hun psychiatrische bijstand. En ’t valt nog mee, ’t is juist naast WMH, kan ik als therapie wat kilootjes komen inbrengen, kwestie van de voeling met de KD-bakken niet te verliezen hé?

©GoNo