Twee uurtjes.......

Twee uurtjes zo voorbij…..

“ Ga je mee naar Signum?” vroeg Nieke me. Eventjes was er twijfel, maar benieuwd als ik altijd ben en ook een beetje curieus, omdat ik nieuwsgierig was, dacht ik : waarom niet. Ik had behoefte om nog eens te genieten van de stilte, de omgeving en de knuffels die ik zou krijgen. Een mens moet af en toe eens profiteren hé?
De beste knuffel kwam van Rozemarijn, verdomd, voor één keer was het plezant om klein te zijn, toen ze mij tegen haar boezem trok. M’n lichaamstemperatuur steeg boven het gangbare gemiddelde en moest het nog vijf minuten langer geduurd hebben, ik zou als een raket de lucht ingevlogen zijn. Met alle gevolgen vandien hé? Noël als satelliet rond de aarde, ’t zou geen zicht zijn…..
Maar ik heb er van genoten, die paar uurtjes in goed gezelschap gaan altijd te vlug hé?
De eerste kop koffie was lekker, in de tweede zag ik zowaar Jezus tegen mij knipogen als wou hij zeggen: ‘k heb ooit eens water veranderd in wijn, als ge wilt zal ik dat water veranderen in koffie. Ach, dacht ik bij mezelf, ’t is met liefde gegeven en ik heb m’n drie liters water nog niet binnen. Maar dit terzijde en aan de kant.
De bewoners van dit boerderijtje mogen God danken, dat ze daar zo rustig kunnen leven, ver weg van al het lawaai en het rumoer dat mij langs alle kanten belaagd. Moest ik geld genoeg hebben, ik zou er ook gaan wonen, al was het maar om wat leven en een gulle lach rond te strooien, bidden doe ik wel op mijn manier. En schrijven of dichten is soms ook bidden, maar dan op rijm of in dichtvorm. Meer moet dat niet zijn, want Jesus loves me…..en ik weet uit goeie bron dat Jezus ook kon lachen, want die kruisiging was feitelijk een uit de hand gelopen mop van zijne Papa. Maar daar wil ik het nu niet over hebben.
Ik was blij om Lydia, waar ik voor de zoveelste keer de naam van kwijt was, Denis m’n waarde, Rozemarijn en de zusters, waarvan ik ook de namen niet meer weet, terug te zien.
Die Alzheimer begint me lelijk parten te spelen, nu nog de ziekte van Parkinson en ik ben rijp voor ’t ouwemannekesgesticht.
‘k Heb nog bijna een maand congé tegoed, misschien kan ik daar wel eens logeren om m’n batterijen op te laden, maar dan zal ik eerst iemand moeten vinden die voor m’n kat zorgt. Ge krijgt ginder allemaal de groeten uit het verre Hoboken en bedankt voor de ontvangst hé? Aan Rozemarijn wil ik nog zeggen, als ik nog eens op bezoek kom, moet ge u zeker niet inhouden hé? Ik bedoel met een knuffel, ’t is niet omdat ik verlegen ben van nature uit, dat ik er niet van geniet hé?

©GoNo