GoNo's Gedichten & Verhalenhoek

De hersenspinsels van een zelf- en door anderen verklaarde dichter/schrijver.

vrijdag 4 april 2008

Veeg uit de pan........

Veeg uit de pan…….

 

 

Een mens moet in iets geloven, zonder geloof is er weinig reden om te denken dat het hierna beter zal gaan. Ik geloof in reïncarnatie, het terug geboren worden, telkens opnieuw, tot ik in een staat van zelfbewustzijn ben, die het stoffelijke overschrijdt. M’n geest hoeft dan geen lichaam meer, ik zal niet langer gebonden zijn aan het aardse en mij vrij kunnen bewegen.

Mij vrij kunnen bewegen door ruimte en tijd, zonder gebonden te zijn aan lichamelijke beperkingen. Ik heb van die momenten, dat ik dagdroom en mij naar verre uithoeken van deze planeet begeef. Als het ware de wereld bezie vanuit de lucht, in vogelvlucht. Is dit een voorsmaakje van tot wat m’n geest, later in staat zal zijn?

’t Is zoals in een gesprek, weten wat je gesprekspartner zal gaan zeggen. Aanvoelen wanneer een persoon staat te liegen, hoe goed hij/zij ook  hem/haar best doet, om je te overtuigen dat dit de waarheid is. Daarom kijk ik meestal in de ogen van iemand, ogen zeggen meer dan woorden. Ogen zijn de spiegels van de ziel hé?

Meestal zegt de mond iets helemaal anders dan die ogen mij vertellen, behalve bij een blinde. Ook de lichaamstaal speelt een grote rol, die zogenaamde zelfzekerheid is gemakkelijk te doorprikken. Sommige mensen worden al zenuwachtig, als ze een gesprek met mij hebben, nog voor ik twee woorden gezegd heb. Hoe komt het toch, dat die hooggestudeerden, met al hun diploma’s, de handschoen niet durven op te nemen?

Ik heb de kans niet gekregen om te studeren, ik heb alles zelf moeten leren en ontdekken. En ik leer nog alle dagen……

Ik leer hoe sommige mensen totaal niet te vertrouwen zijn, die het christen-zijn hanteren zoals het hen, goed uitkomt. Die er niet op uit zijn mensen te helpen, maar veeleer hun eigen positie te versterken onder het mom van naastenliefde. Die de liefde prediken, maar intussen de haat verspreiden. Die zo hypocriet zijn als de pest. Die draaien zoals een molen in de wind. Die altijd bezig zijn met hun eigen ik, die ja knikken zoals de ja-knikkers op een olieveld…….

Voor zulke mensen, kan ik weinig of geen respect opbrengen. Zulke mensen, probeer ik te laten inzien dat hun waarheid de mijne niet is. Zulke mensen ontwijken mij en roddelen er op los, zich van geen kwaad bewust of juist wel……. ’t Zijn dezelfde personen die er een sport van maken om na te trappen, om op een goed blaadje te staan bij hoger geplaatste personen.

Men kan beweren wat men wil, maar werken tussen een bende ja-knikkers, die zelf geen enkel initiatief durven te nemen of ze moeten gedekt zijn door bovenaf, valt voor mij niet mee. Ik gebruik m’n verstand, ik hoef niet zo nodig telkens de toelating te vragen om iets te doen, ik zal zelf wel beslissen als het moment zich voordoet. En ga ik in de fout, dan zal ik zelf wel de scherven ruimen. Zonder mij te verschuilen onder het paraplusysteem.

Hier wordt veel gepalaverd, zo van :” hoor m’n woorden, maar zie niet naar m’n daden”. Maar uiteindelijk vallen ze stuk voor stuk door de mand, wordt hun ballonnetje van zelfgenoegzaamheid doorprikt.

En zoals Jezus zei: “ Vader, vergeef het hen, want ze weten niet wat zij doen…..”

 

©GoNo

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage