Vandaag...........
Vandaag, woensdag, ga ik naar het sociaal centrum in de Tuinbouwstraat. Om een gesprekje te hebben met m’n trajectbegeleidster, coach of hoe je het kind ook mag heten. Na 19 maanden werkervaring opgedaan te hebben met het inbrengen van miljoenen kilo’s kledij, is het nodig om eens een deftig gesprek te hebben over m’n nabije toekomst. Het einde van m’n contract nadert met reuzenschreden en ik ben niet van plan af te wachten tot er iets in de bus zal vallen.
Op 19 maanden tijd heb ik zomaar eventjes een stuk of zes, zeven begeleiders gehad.
Van begeleiding gesproken. Evaluaties heb ik niet gezien, terwijl de wet duidelijk stelt, dat als er iemand geëvalueerd wordt, die persoon het recht heeft om te weten wat er in die evaluatie staat. Positief of negatief, ’t zal me worst weze, recht is recht hé? Maar er wordt met alles een loopje genomen. Leven en laten leven, is blijkbaar het devies.
Zolang ge u maar koest houdt en zeker geen vragen stelt, dan is alles ok. Welnu, ik ga in de Tuinbouwstraat eens aan de boom schudden, ze uit hun winterslaap halen. ’t Wordt de hoogste tijd, dat ze daar eens kleur bekennen. En alsnog zich een beetje inspannen om mij aan werk te helpen. Ik heb geen cursus gevolgd om te gaan doppen nadien.
Bij WMH was het een schone tijd, zij het dat het werk dat ik daar deed, na verloop van tijd afstompend begon te worden. Maar ik doe het nog altijd en ik probeer het zo goed mogelijk te doen. Ik lach en ik zwans, rook op tijd en stond m’n sigaretje, maar al m’n werk is tegen het einde van de week gedaan en dat kunnen er weinig zeggen.
Ik heb leren omgaan met mensen van diverse pluimage, ego’s nog groter dan de mijne en dat wil al wat zeggen. Maar ik heb vele strubbelingen kunnen oplossen met een lach. Ook ik heb vijanden in WMH, ook aan mij hebben ze gevraagd of ik loyaal ben. Ik moest eens goed lachen. Als ik al loyaal zou moeten zijn, zal het wel aan mijne portemonnee zijn, dat lijkt me evident, zou de vroegere premier Martens gezegd hebben. Ik heb op WMH een paar toffe mensen leren kennen, die hun werk naar behoren uitvoeren, maar nooit gene merçi krijgen of zullen krijgen, door allerlei duistere redenen. Daarentegen zijn er bepaalde personen, die door hun zogenaamde vriendschap met de nieuwe directie, naast hun schoenen lopen en denken dat WMH van hun is.
Ik moet er eens mee lachen, als ik ze bezig hoor en hen hoor opscheppen over hoe goed ze wel zijn in het uitvoeren van hun werk. Ik heb altijd de neiging een pluim in hun gat te steken, in plaats van op hun hoed. En zo lopen er hier veel rond. Vrijwilligers, die de wet willen stellen aan betaalde krachten. De omgekeerde wereld hé?Bij mij krijgen ze een schop onder hun kont, dat ze dan gaan werken zoals ik. Ik zal zelf wel bepalen naar wie ik luister en waar ik iets van kan opsteken.
Maar vandaag gaat daar verandering in komen. Ben eens benieuwd wat er uit de bus zal komen. Misschien moet ik terug een andere cursus volgen, misschien volg ik deze keer een cursus van netwerkbeheerder of iets in die richting. Ge weet maar nooit, ik ben er gek genoeg voor. En baat het niet, schaadt het niet hé? Veel moet ik daar toch niet voor kennen, als ik zie wat die nieuwe aanwinst op computergebied, hier uitvreet……
©GoNo
Op 19 maanden tijd heb ik zomaar eventjes een stuk of zes, zeven begeleiders gehad.
Van begeleiding gesproken. Evaluaties heb ik niet gezien, terwijl de wet duidelijk stelt, dat als er iemand geëvalueerd wordt, die persoon het recht heeft om te weten wat er in die evaluatie staat. Positief of negatief, ’t zal me worst weze, recht is recht hé? Maar er wordt met alles een loopje genomen. Leven en laten leven, is blijkbaar het devies.
Zolang ge u maar koest houdt en zeker geen vragen stelt, dan is alles ok. Welnu, ik ga in de Tuinbouwstraat eens aan de boom schudden, ze uit hun winterslaap halen. ’t Wordt de hoogste tijd, dat ze daar eens kleur bekennen. En alsnog zich een beetje inspannen om mij aan werk te helpen. Ik heb geen cursus gevolgd om te gaan doppen nadien.
Bij WMH was het een schone tijd, zij het dat het werk dat ik daar deed, na verloop van tijd afstompend begon te worden. Maar ik doe het nog altijd en ik probeer het zo goed mogelijk te doen. Ik lach en ik zwans, rook op tijd en stond m’n sigaretje, maar al m’n werk is tegen het einde van de week gedaan en dat kunnen er weinig zeggen.
Ik heb leren omgaan met mensen van diverse pluimage, ego’s nog groter dan de mijne en dat wil al wat zeggen. Maar ik heb vele strubbelingen kunnen oplossen met een lach. Ook ik heb vijanden in WMH, ook aan mij hebben ze gevraagd of ik loyaal ben. Ik moest eens goed lachen. Als ik al loyaal zou moeten zijn, zal het wel aan mijne portemonnee zijn, dat lijkt me evident, zou de vroegere premier Martens gezegd hebben. Ik heb op WMH een paar toffe mensen leren kennen, die hun werk naar behoren uitvoeren, maar nooit gene merçi krijgen of zullen krijgen, door allerlei duistere redenen. Daarentegen zijn er bepaalde personen, die door hun zogenaamde vriendschap met de nieuwe directie, naast hun schoenen lopen en denken dat WMH van hun is.
Ik moet er eens mee lachen, als ik ze bezig hoor en hen hoor opscheppen over hoe goed ze wel zijn in het uitvoeren van hun werk. Ik heb altijd de neiging een pluim in hun gat te steken, in plaats van op hun hoed. En zo lopen er hier veel rond. Vrijwilligers, die de wet willen stellen aan betaalde krachten. De omgekeerde wereld hé?Bij mij krijgen ze een schop onder hun kont, dat ze dan gaan werken zoals ik. Ik zal zelf wel bepalen naar wie ik luister en waar ik iets van kan opsteken.
Maar vandaag gaat daar verandering in komen. Ben eens benieuwd wat er uit de bus zal komen. Misschien moet ik terug een andere cursus volgen, misschien volg ik deze keer een cursus van netwerkbeheerder of iets in die richting. Ge weet maar nooit, ik ben er gek genoeg voor. En baat het niet, schaadt het niet hé? Veel moet ik daar toch niet voor kennen, als ik zie wat die nieuwe aanwinst op computergebied, hier uitvreet……
©GoNo
gepost door GoNo | 05:23
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage