Zo staat het in de krant…

Meer melk uit minder koeien. Zo staat te lezen in de krant. Die beesten worden dus letterlijk uitgemolken tot de laatste druppel. Als ik nu een koe zie op tv, want in ’t stad bestaat er weinig kans toe, kijk ik met enige medelijden naar die beesten. Je zult maar als koe door ’t leven gaan, denk ik dan…

Een dierenarts heeft beroepsverbod gekregen na herhaaldelijke seks met z’n hond en andere dieren. De dieren denken erover na om in beroep te gaan tegen dat vonnis. Op de vraag waarom hij, de dierenarts dus, dat deed; was het antwoord dat z’n vrouw altijd hoofdpijn had. De dagen dat ze geen hoofdpijn had, had ze haar regels. Je zult maar als dierenarts door ’t leven gaan, denk ik dan…

In Siberië zijn twee mysterieuze kraters ontdekt. Een goeie maand geleden hebben ze er al eentje ontdekt. Een beetje zoals de gaten in onze begroting, die zijn even mysterieus als die kraters. Ze zijn er, maar we zien ze niet. Voor de verkiezing ging alles toch goed? We zouden zelfs een lichte overschot hebben van 0,3%. Ergens hadden ze in de schatkist nog een oude sok gevonden met bankbriefjes uit de tweede wereldoorlog. Reichmarken. Met de kop van hun fuhrer erop. Op een veiling brengt dat nog iets op, moet onze minister van financiën gedacht hebben. We zullen de eventuele winst nu al inschrijven in onze begroting.  Wat ze ook deden. Na een rondvraag, middels een enquête, daar zijn we geweldig goed in, bij de Duitsers, kwamen ze tot de conclusie dat die Duitsers nog op bergen van dat oorlogsgeld zaten. Een erfenis uit ’t verleden hé?

In West-Vlaanderen verzuipen ze waar ze staan. Een snuggere ambtenaar van de waterwerken presteerde het om de enige sleutel mee te nemen van de sluizen. Wat tot gevolg had, dat het water niet kon afvloeien naar de overstromingbekkens. Ze hebben daar schijnbaar nog nooit gehoord van een slotenmaker. Een deurwaarder bellen, die kennen slotenmakers genoeg, denk ik dan. De burgervader aldaar heeft nu beslist dat er een reservesleutel bij de brandweer moet hangen. ’t Is nu maar te hopen dat bij een volgende overstroming de voltallige brandweer niet op verlof is…

Een Nederlandse toerist, die op weg was naar de Gentse Feesten, is los in het Albertkanaal gereden. Hij volgde z’n Gps-systeem. De vrouw die hem begeleidde middels satelliet, had gezegd aan de brug rechts afslaan. Groot was zijn verwondering dat er geen brug was. Hij dook met rugzak en auto het Albertkanaal in. Zwemmers, die daar aan ’t zwemmen waren in de verboden zone, hebben de arme man gered. Ze krijgen er geen medaille voor, wel een boete voor ’t zwemmen op een plaats waar het verboden is. We hadden die Hollander beter terug gegooid, zeiden die kerels. Dan had je een boete gekregen voor sluikstorten, was het gevatte antwoord van de arm der wet…

We gaan de sancties nog verder opdrijven tegen Rusland, zeggen ze eensgezind op de Europese top van de ministers van Buitenlandse Zaken. Ze zullen het voelen in hun portemonnee. Wij ook, denk ik dan, gezien we afhankelijk zijn van Rusland voor onze bevoorrading van gas. Die Russen lachen zich krom met dat spierballenvertoon. We kopen geen wapens meer van de Russen, dat zal hen leren. Driekwart van hun export van wapens gaan naar de Afrikaanse en Aziatische landen. We gaan het hen moeilijk maken om geld te lenen bij de Europese banken. ’t Zal dan ook de eerste keer zijn dat die banken aan een dergelijk scenario zullen meewerken. Banken zijn geen liefdadigheidsinstellingen hé? Die lenen aan elke staat, zelfs al is die staat virtueel failliet. Zie maar naar Griekenland…

Hier hebben ze andere katten te geselen. We moeten Israël boycotten door middel van een label dat op de groenten en fruit geplakt moet worden. Zodat de consument, dixit Van de Lanotte, minister van lopende economie, kan beslissen of ze al dan niet producten willen kopen uit Israël. Het is geen politieke beslissing, het is niet meer dan normaal dat de consument goed ingelicht is. Hoeveel mensen lezen die informatie op die verpakkingen? Ik lees hoeveel de prijs is, ’t zal me worst wezen of m’n appelsienen uit Marokko komen of uit de Gazastrook. Vijgen, dadels een aanverwante producten eet ik toch niet, ze blijven aan m’n maagwand plakken wat tot gevolg heeft dat ik met zure oprispingen zit en het gevoel heb dat m’n maag op springen staat. Ik moest een traan wegpinken bij zoveel bekommernis om m’n gezondheid vanwege die minister. Na Rusland is nu ook Israël de kop van jut. Gaan we die ook nog verliezen als klant, vraag ik me af. Stel dat ze ginder beslissen om de diamantsector over te hevelen naar hun thuisland? Waar staan we dan? Miljarden verlies, een gat in de begroting zo groot als tien mysterieuze kraters in Siberië…

Bij de opvoering van de musical 14-18, mochten de oud-strijders van die oorlog gratis binnen. De burgervader van Ieper wachtte hen op met blaaskapel en bloemenmeisjes. Groot was z’n verwondering dat er welgeteld twee oud-strijders kwamen opdagen. Eentje van 103 en eentje van 105. Als ik goed kan tellen was die van 105 dus vijf jaar als hij achter de IJzer gevochten heeft. Die van 103 was zelfs nog jonger. De Duitsers deden het in hun broek als ze die ukkies zagen, bewapend met zware machinegeweren en stormlopende tegen de Duitse stellingen. Na onderzoek is gebleken dat die oud-strijders hun commandant een knaapje was van tien jaar. Die nog meegespeeld had in de Leeuw van Vlaanderen, een kassucces in iedere Vlaamse school die naam waardig. Ze hebben hem in 1946 geridderd met het Groot Kruis van Verdienste, met eikenloof. Maar dat was omdat hij op z’n eentje een compleet Duits bataljon de verkeerde weg opgestuurd had. In plaats van hen de weg naar Duinkerke te wijzen, stuurde hij hen naar Blankenberge. Naar ’t Witte Paard, waar ze juist de revue “ Bij ons in Tirol” speelden. In Blankenberge keken ze raar op toen ze daar een bataljon SS’ers zagen arriveren. De SS-commandant kon er niet mee lachen, hun Fuhrer kwam ook uit Oostenrijk. Maar de burgervader gaf hen gratis toegangskaartjes en voor elk twee bierbonnetjes. Ze hadden alleen een beetje een probleem met het West-Vlaams. Maar de liedjes waren echte billenkletsers, zeiden ze…

Herman Brusselmans is z’n lief kwijt. Volgens de rioolpers was het leeftijdsverschil te groot. Dat heb je als je oud bent en je wilt nog een groen blaadje. De vroegere jonge God, want zo noemde hij zich zelf, die bijna iedere vrouw alle kanten van z’n slaapkamer liet zien in z’n glorietijd, heeft nu af te rekenen met een verschrompelde penis, die meer halfstok hangt dan dat hij nog recht staat. ’t Is ooit anders geweest, murmelde de man die z’n volk leerde seksverhalen lezen. Z’n lief was al dat gedoe zo moe als koude pap. Vingeren kan ik zelf wel, daar heb ik geen aftandse schrijver voor nodig, zei ze. Naar het schijnt, maar de zon schijnt ook, gaat Brusselmans nu een boek schrijven over z’n ex-lief. Een veeg uit de bedpan? Hij is nog op zoek naar de juiste titel voor z’n op stapel staande roman. Misschien als titel; “ Penis Erectus”? Kort en bondig en t’ bekt gemakkelijk hé?

Na een jaar koningschap van onze koning Filip, hebben de journalisten en heren politicologen een analyse gemaakt van z’n prestaties. Hij, onze koning dus en niet Brusselmans, komt er uit als voorlopig geslaagde. Niet met onderscheiding want er is nog wat werk aan.  Een jaar geleden werd Filip nog de grond ingeboord wegens te stijf en te ver van het volk staande. ’t Kan verkeren zei Bredero tegen z’n vader die schoenmaker was. Die Bredero had hier op deze site moeten zitten. Die had zich hier reuze geamuseerd. Een rasechte Amsterdammer, die als inspiratie kon dienen voor de liedjes van Andre Hazes. Een schrijver, dichter die hier verzen in het Oudnederlands zou neerpennen. En een Doolhoofd die hem van antwoord dient in het Engels. Succes gegarandeerd. Spijtig dat die vent al gestorven is in 1618. Hij was amper 33 jaar. Z’n bekendste werk- de klucht van de koe- staat op de boekenplank van de dierenarts die een beroepsverbod gekregen heeft…

‘ t Wordt tijd dat ik ook een klucht ga schrijven. Wie helpt me zoeken naar een passend onderwerp? En eventueel een titel? Nee, niet de klucht van WH. Da’s geen klucht maar een drama hé?

©GoNo