“ Gij zult niet doden..” zegt een gebod van God.

Ik ben m’n geloof al lang kwijt, schrijnend om te lezen wat kinderen die aan nonnen toevertrouwd waren meegemaakt hebben. Het doet me pijn, omdat ik zelf in gestichten en homes gezeten heb. Hoeveel beerputten zijn er nodig om in te zien, dat al wat met religie te maken heeft het perverse in een mens boven kan halen. Zij, die het toonbeeld zijn van naastenliefde, hebben alleen hun God lief. Baby’s en kinderen, gebaard door vrouwen die hun lichamen uit pure noodzaak verkochten, zijn des duivels…

Achthonderd baby’s en kinderen op een hoop gegooid, in een kuil, ver van de gewijde grond. Geen grafzerkje, geen naam, laat staan een simpel kruisje. Anoniem, alsof ze nooit bestaan hebben. Ik vraag me af wat er in die nonnen hun hoofd omgaat, als ze de zoveelste baby in de grond stoppen? Opgeruimd staat netjes?

Ik moet kotsen van al die verhalen die meer en meer boven water komen. Er lijkt maar geen eind aan te komen. t‘ Wordt tijd dat Jezus, de zoon van God, eens terug op bezoek komt. Om schoon schip te maken met al die nepgelovigen. Jezus predikte de naastenliefde. Bij mijn weten zei hij: “ Laat de kinderen tot Mij komen…”…

Die nonnen zeiden hetzelfde, maar om ze te vermoorden. Kinderen laten omkomen van honger en dorst is moord. Kinderen die ziek zijn, geen verzorging geven, is ook moord. Maar ’t is gebeurd in de jaren zestig van vorige eeuw. De schuldigen zijn of dement of zelf al de pijp uit. En zij die nog leven, weten natuurlijk van niets. Een beetje zoals de Duitsers die naast een concentratiekamp woonden en ook niet wisten dat er daar mensen verbrand werden. Ze roken wel verbrand vlees, maar ’t kon evengoed een mislukte bbq zijn hé?

Je moet er eens op letten. Al die zogenaamde instellingen die begaan zijn met de jeugd, hebben boter op hun hoofd. Als ik schrijf over de schrijnende toestanden, die ik meegemaakt heb, wordt er mij attent opgemaakt dat het vroeger zo was en nu niet meer. Misschien niet, misschien wel? Kinderen zijn een pak mondiger geworden, da’s juist. Maar sommige kinderen kan men breken als een luciferhoutje. Niet iedereen wordt geboren met een ijzeren wil om niet te plooien of te barsten. Ik vraag me af wat de paus hierover te zeggen heeft. Die kloosterorde bestaat nog, waarschijnlijk onder een andere naam. Ontbinden, buitengooien, in de ban slaan. Als plaatsvervanger van God, is dat het minste wat hij kan doen. En zet een monument ter nagedachtenis aan al die arme kinderen en baby’s, die niet mochten leven omdat ze zogezegd des duivels waren…

©GoNo