Bomen van Dichters

Bert sprak zichzelf een lus toe
hij ging op zoek naar een boom
een mooie boom
en de dingen die hij kwijt was

onderweg verkleinde hij
liefde tot woord, tot eisprong
ongewenst, donkerzwart

zoals de houten vloer
en de harde kneepjes in zijn
moederloze wangen

Bert stapte in de lus
boog het hoofd en het verschil

hij werd dichter van duizend
doden, zonder onderbreken

© kerima_ellouise

(n.a.v. Cabaret meets Poetry te Chaam)
21 nov 2010