Lopen binnen het afgelijnde…

De wereld is een paardenmolen
waarop hij rondjes mee moet draaien
’t is lopen op gloeiendhete kolen
als ze het gras voor z’n voeten maaien

de mallemolen van dit verdomde leven
waar uiterlijke schijn volledig primeert
hij zou zoveel willen en kunnen geven
maar wordt telkens weer gekleineerd

hij zoekt kromgebogen naar z’n plaats
trotseert zon, wind en regenvlagen
wordt gemeden alsof hij is een melaats
krijgt geen antwoord op z’n vragen

te oud om nog aan werk te geraken
te dom om ‘vooruitgang’ te begrijpen
z’n botten beginnen nu al te kraken
de wereld is hem plat aan ’t knijpen

er is maar één lichtpuntje in z’n bestaan
dat ooit zal schijnen ergens op het einde
als hij de weg naar de dood is opgegaan
gedaan met lopen binnen het afgelijnde…

©GoNo