Diepvriesblauw

Bibberkou
handen en lippen blauw
wachtend op jou
waar blijft die
verdomde tram nou

langzaam
’t heeft gene naam
veranderend
in een ijssculptuur
door de vriestemperatuur

springend
van ’t één been op ’t ander
wees eens lief voor elkander
overvolle tram laten voorbijgaan
nog wat langer in de kou staan

eindelijk
de verlossing is nabij
rap naar binnen stappen
of er vallen dodelijke klappen
conducteur bekijkt me vol ergernis
GoNo die z’n portefeuille vergeten is

bibberend
van ellende en de kou
als zwartrijder bestempeld
uit de warme tram gezet
bijna tussen tram en bus geplet

solliciteren
zal voor een andere keer zijn
verlangend naar gloeiwijn
of sterke jenever van ’t vat
die door m’n bevroren hersenen spat…

©GoNo