Sinterklaas met bolhoed en paraplu…

De Sint zit wat verweesd op z’n troon, voelt zich oud en versleten tot op de draad. Hij zit een beetje te mijmeren over lang vervlogen tijden. Tijden die nooit meer terug zouden komen. Toen kinderen nog kinderen waren en content waren met houten speelgoed, een tol of een pop. Maar tijden veranderen, da’s de evolutie en de vooruitgang. Hij verlangde terug naar die goeie oude tijd. Zwarte hoofdpiet, de enige echte, niet zo’n nep -zwarte pieterman, die ze bij bosjes bij het interimkantoor gingen ophalen, had Sinterklaas al duizend keer gezegd dat hij moest meegaan met z’n tijd. Maar de Sint is Oost-Indisch doof, lijdt aan Alzheimer en Parkinson en loopt rond met een incontinentiepamper. Vandaar z’n lang kleed. Waar de motten dood uitvallen wegens gebrek aan eten.
Er moest iets aan gedaan worden, zo kan het niet verder. Z’n geloofwaardigheid staat op het spel, een traditie lijkt verloren te gaan. Er waren minder en minder katholieken en de concurrentie van de Kerstman uit het Hoge Noorden is ontzettend groot. Die heeft het gemakkelijk, die heeft Coca-Cola als sponsor en loopt rond op Nike’s. En dan die HOHOHO…om zot van te worden. Pure platte commercie, bedenkt de Sint zich. Er was toch een overeenkomst gesloten dat ze in elkaars weg niet gingen lopen? Maar z’n hulp-sinten, ook van den interim, vertellen hem andere verhalen. Verhalen over zwarte pieten, die opgepakt worden en stante pede naar het asielcentrum worden gebracht. ’t Schijnt dat de regering een uitleveringsverdrag heeft met Spanje.
De Sint zit er wat weemoedig bij op z’n te grote troon. Vroeger werd hij overal ter lande ingehaald als een paus. Massa’s volk bracht hij op de been, de politie moest dranghekkens plaatsen om de toeloop in goede banen te leiden. Dat waren nog eens tijden. Nu moest de politie hem beschermen tegen fanatieke moslims, die voor een hoofddoek waren maar tegen een mijter en een kruis. Dus alvorens z’n blijde intrede te doen, moest hij het kruis op z’n mijter verwijderen om de moslims en moslima’s niet tegen het hoofd te stoten. Waar gaan we naar toe ? Quo Vadis? Hij wist het ook niet meer.
Het Centrum voor Gelijke Kansen heeft hem een brief geschreven met de vraag of het normaal is dat hij zwarte pieten in dienst heeft? Is dat geen vorm van discriminatie? Worden die zwarte pieten in het zwart betaald? Zijn ze in regel met de sociale wetgeving? Sabam laat hem per aangetekend schrijven weten dat hij z’n bijdrage van de laatste achthonderd jaar nog niet betaald heeft. En de stad stuurt hem ieder jaar een rekening voor het opkuisen van de paardedrollen op de openbare weg. Maar over de slee van de Hohoho-kerstman, getrokken door z’n rendieren waarvan hij de namen kwijt is, spreken ze niet. Die laten meer achter dan een kilootje dampende uitwerpselen.
En dan die arrogante kinderen, die steevast aan z’n baard trekken om te zien of hij wel de echte is. Die zelfs niet meer op z’n schoot willen zitten omdat hun ouders laten uitschijnen dat hij een pedofiel is. Hij, de grote kindervriend? Ze geven hem wel een brief af, gemaakt op de pc van papa en mama en zonder taalfouten. Waar is het spontane gebleven? Tijden veranderen, mensen ook. Misschien moest hij maar eens mee veranderen. Weg met dat oubollige kleed, dat meer weg had van een overgordijn dan het kleed waarin hij begraven werd. De mot zit erin en moet eruit. Vanaf nu zou hij rondlopen als Vader Abraham. Met een bolhoed en in plaats van z’n staf een paraplu. Een beetje zoals die gekke Engellanders. Nog beter, hij zou zich aanpassen aan het land dat hij zou bezoeken. In Frankrijk zou hij z’n staf inwisselen tegen een Frans stokbrood, eentje van een tweetal meter. In Duitsland wordt het een braadworst, ook twee meter. In België, een reuzenpak frieten met mayo. Gezeten op een kameel. ’t Is wel geen zicht, maar voor z’n geloof moet men wat overhebben hé? En z’n zwarte pieten gaan vanaf nu door het leven als zebra-pieten. Met witte streepjes op hun zwart gezicht. Rest alleen nog een compromis te sluiten met Sabam en consoorten. Ach, waarom zouden die brave kindertjes nog moeten zingen voor hem?
Hij was die sinterklaasliedjes toch al lang moe en hij hoort het toch niet? Laat ze maar K3 zingen of Samson & Gertje. Kunnen die lekker opdraaien voor de kosten. Een glimlach verschijnt op z’n gelaat, wat moeilijk te zien is wegens z’n lange snor en dito baard. Misschien moest hij z’n baard en snor maar afscheren? ’t Zou hem een pak jonger maken, zoveel is zeker. Een swingende, up-to-date sinterklaas, moet kunnen…met een getunede koets en een gitaar rond z’n nek. Een rock-en roll-sinterklaas, als het ware. En z’n zwarte pieten, zo bleek als Michael Jackson, die een nieuwe versie van Thriller brengen. Wat hem er doet aan denken dat Michael ook een grote kindervriend is. Verdorie, dat hij daar niet eerder opgekomen is. Michael Jackson, de nieuwe sint. Of Elvis Presley? Of John Lennon? Een gat in de markt. De Kerstman zal aardig opkijken.

In de wachtzaal van z’n bisschoppelijk paleis, ergens in Spanje op een geheime plek, zitten vergane glories te wachten op een audiëntie met de Heilge Kindervriend. Ze moeten een screentest ondergaan, want de Sint gaat worldwide. Er komt een eigen zender: SINT TV. Onderhandelingen zijn bezig met Telenet, want die krijgen de primeur. De rest van de wereld zal volgen. ’t Wordt een beursgenoteerd bedrijf, de aandelen vliegen de deur uit. Studio 100 is mede-aandeelhouder, gezien hun kindvriendelijke imago. Er wordt een speciale pop gemaakt, die de Koran reciteert en eentje in boerka. Voor elk wat wils hé? Weg met dat oubollige gedoe van Barbiepoppen. We leven in moderne tijden. De Sint heeft zich een laptop aangeschaft. Heeft het een beetje moeilijk, want vergeet telkens weer hoe hij dat klereding aan de praat moet krijgen. Die Alheimer en Parkinson spelen hem lelijk parten….

©GoNo