Rendez-vous met Magere Hein 2

Verpleegsters en dokters waren vriendelijk voor mij. Maar als wantrouwige sarcast had ik er mijn bedenkingen bij. Meestal als mensen te vriendelijk zijn, schuilt en sluipt er een addertje onder 't gras. En zeker als ze zoals in mijn geval een voorschot komen vragen. 't Was nu maar afwachten wanneer ze mij kwamen opmeten om een doodskist te kunnen maken. Waaraan een mens allemaal niet denkt hé? Ik veronderstel dat ik met m'n 1m60 wel een reductie zal krijgen. Of zouden ze eerst een voorschot moeten krijgen?
En nu lag ik scheel van de honger te wachten op m'n specialist die mij een woordeke uitleg zou komen geven.
Hij kwam binnen met veel vertoon en zonder te kloppen. En daar heb ik een gloeiende hekel aan. Stel dat ik juist met een verpleegster op m'n schoot zat, die lieve woordjes in m'n oren aan het fluisteren was? Om mij op m'n gemak te stellen? Sjonge, nu droom ik hardop.
In z'n kielzog had hij vier aspirant-doktertjes bij, die naar hem opkeken alsof hij God in eigen persoon was. Ze deden elk gewichtig met hun aantekenboekjes, de één al wat meer dan de andere. Denkt ge dat er ene de toelating vroeg aan mij om over m'n lot te beslissen? Nee hoor, da's de normaalste zaak van de wereld in zo'n hospitaal. Van het brabbeltaaltje dat ze onderling spraken verstond ik totaal niets. Volgens mij waren het spionnen van een vreemde mogendheid die in code spraken. En als ik hun gezicht goed bekeek, was ik op sterven na dood. Gloria in exelcis Deo.
“ Zo, meneer G., hoe gaat het er mee?” vroeg m'n specialist.
“ Euh, als ik u bezig hoor, voel ik me met de minuut slechter en als ik aan de rekening denk, nog slechter...”
Specialist draait zich om naar z'n publiek:
“ Beste vrienden, da's nu eens het voorbeeld van een patient die de moed niet laat zakken en ten koste van de pijn die hij doorstaat blijft lachen...”
De aspiranten knikten instemmend en ééntje klopte bemoedigend op m'n schouder. Wat mij een vloek ontlokte wegens een pijnscheut en een blauwe opgezwollen arm. Ze schrok en stamelde een schamele sorry. Ik kreeg medelijden met haar en zei dat het haar vergeven was. Een dankbare blik was m'n beloning.
“ Straks gaan we een kleine kijkoperatie doen, ge moet u geen zorgen maken, 't is voorbij voor ge het weet.”
Als ze zoiets zeggen tegen mij, gaan m'n haren rechtop staan zoals in de tijd van de punkers. En moet ik direct denken aan de Sex Pistols en Johny Rotten. Vraag me niet waarom hé? Misschien was ik wel een klein anarchistje. 'k Weet het niet meer.
“ Dokter, ik denk dat er geen kijkoperatie zal volgen, de enige kijkoperatie die ik kan bedenken is straks het nieuws op den tv. Ik heb er zo stilletjes, en dan druk ik me nog zachtjes uit, genoeg van. En als ge hier nog eens binnenkomt, gelieve dan op de deur te kloppen hé? Ik betaal voor deze privekamer, dus denk ik dat ik ook mag vragen , wat zeg ik, eisen dat er een beetje elementaire beleefdheid in acht wordt genomen.”
Zo, dat was van m'n lever, weer een orgaan dat tenvolle kon benut worden om in leven te blijven. We maken vorderingen, al zeg ik het zelf. De dokter verschoot dermate dat hij rood aanliep en ieder moment kon ontploffen. En dat in het bijzien van z'n leerlingen. Hoe durft een patient in opstand komen tegenover z'n dokter? Dat was en is ongehoord. Waar gaan we naar toe als de patienten dokters beginnen uit te kafferen? Ik zag hem nadenken om een manier te vinden om z'n gezichtsverlies goed te maken. Zag ik in de ogen van die aspirantjes geen goedkeurend twinkellichtjes? Of verbeeldde ik het mij?
“ Meneer G. ik ben verantwoordelijk voor het wel en wee van m'n patienten en daar behoort u ook toe..”
Jawadde, was dat alles wat hij kon bedenken? Moet ge daar voor gestudeerd hebben? Nu ging ik zeker in de clinch gaan met hem. Wat kon mij die verdomde arrogante zak schelen? Niets, nada, nul....
“ Meneer den doktoor, ik ben verantwoordelijk voor m'n eigen lichaam, het wel en wee ervan, en tot nader order beslis ik of ik al dan niet patient blijf of gaat ge me hier vasthouden tegen m'n wil?”
Het donderde in Keulen en ook in Wilrijk. Ik kreeg het gevoel dat gans de zaak ging escaleren, maar die vent begon serieus op m'n systeem te werken....

©GoNo