Interim hier, werkwinkel daar ?

Sjonges nog aan toe. Er wordt nogal wat gevraagd om ergens aan de slag te kunnen. M'n verlof begint meer en meer te lijken op een bedevaart naar allerlei werkwinkels en interimbureaus, verspreid over 't stad.
Reken dan nog de nachten dat ik bezig ben met het uitpluizen van vacatures van de VDAB en ge hebt een full-time job.
Ik heb zo juist een staaltje meegemaakt van pure discriminatie. Moest het zo triestig niet zijn, ik zou er eens goed mee lachen......
“ Dag, meneer, kan ik u helpen ?”
“ Inderdaad, dat kunt u.....”
“ Komt u om u in te schrijven ?”
“ Uitschrijven lijkt me moeilijk hé, gezien ik niet ingeschreven ben ?”
“ Wat zegt u ?”
“ Ja, ik kom me laten inschrijven, want vanaf oktober ben ik werkzoekende.....”
“ Ha, is dat niet wat vroeg, meneer ?”
“ Ik ben er graag vroeg bij hé ?”
“ En hoe oud is meneer ?”
“ Euh, drieënvijftig......”
“ En wat doet u nu ?”
“ Ik werk als administratief bediende tot en met 28/09/08 en dan moet ik gaan doppen, maar daar heb ik totaal geen zin in.....”
“ Hoe lang werkt u al als bediende, ik bedoel uw ervaringen, studies enz......”
Ik som haar gans m'n carrière op, ze neemt ijverig notities en is druk doende op haren pc, met andere woorden een echte bediende. Ze is nog jong, ze kon m'n dochter zijn, en ze voelt dat ze me in haar macht heeft, want ik ben vragende partij.
“ Tja, voorlopig kan ik u niet helpen, wij zijn meer gericht op een jong publiek, op schoolverlaters en jonge steuntrekkers. Maar ik heb uw gegevens in m'n pc opgeslagen, en als er iets uit de bus komt, laat ik het u zeker weten.......”
“ Kan ik eventueel telefonisch contact met u opnemen ? Laat ons zeggen, om de week ?”
“ Dat moogt u, maar ik moet er wel bijzeggen, dat we het hier ontzettend druk hebben en niet altijd de gelegenheid hebben om alle telefoons te beantwoorden.....”
Zo, die hint heb ik verstaan en ik dring niet verder aan. Dit antwoord staat standaard in iedere vademecum van elke interim. Op drieënvijftig heeft men weinig kans om aan een job te geraken, toch niet aan een job die ik voor ogen heb. De realiteit zegt me dat ik te weinig ervaring en geen diploma's heb. De realiteit zegt me ook, dat ze niet zitten te wachten op mij. Naar de pomp met de realiteit, er moet toch wel iets te vinden zijn, iets waar ik mij kan in vinden.....
Ik ga nog wat vacatures uitpluizen, ge weet maar nooit, tot ik er schele koppijn van krijg.......

©GoNo