Hier zijn ze weer.........

't Was weer prijs in Plopsaland. Kabouter Plop had z'n verlofgeld getrokken van Samson en Gertje, die medeeigenaar waren van het Kabouterbos en omliggende landerijen. Die Samson en Gert hadden niet slecht geboerd. En dat voor een hond die een spraakgebrek had. Z'n baasje was niet veel beter, want die kon nog gene nagel in de muur kloppen, laat staan dat hij z'n verdomde bel eens ging maken.
Kabouter Plop wou en zou een nieuwe paddestoel hebben. Hij was al stiekem bij Ikea gaan zien, maar daar verkochten ze alleen van die plaasteren modellen met bijbehorende tuinkabouter. En van nog meer kabouters in z'n Kabouterbos, had hij z'n buikje meer dan vol. Ook al waren het plaasteren of plastieken. Zou die heks uit den Efteling hem niet kunnen helpen ? Die woonde toch in een peperkoeken huisje ? En volgens een goeie bron, had die heks zich op de immobiliënmarkt gegooid. Ze verkocht peperkoeken huisjes met sleutel op de deur. Ge moet er maar opkomen hé ? Hans en Grietje werkten nu full-time als verkoper en secretaresse bij haar. Bracht meer op dan hen gewoon op te eten en daarbij als ze niet voldeden kon ze hen nog altijd de pot indraaien..........
Kabouter Plop bestelde dus een peperkoekenhuisje. Ge moogt zeggen wat ge wilt, maar de heks leverde op tijd. En zo gebeurde dat op een blauwe maandag, twee opleggers van Bob den Bouwer, in het Kabouterbos arriveerden. Bob den Bouwer kon alles maken, ook kapotmaken. Maar deze keer was het anders, want hij had de hulp ingeroepen van de firma “ De Zeven Dwergen “. Die firma heette zo, omdat ze uit zeven dwergen bestond, wat me vrij logisch lijkt. Sneeuwwitje had voor één keer haar appels gelaten voor wat ze waren en dacht diene Plop gaat mij geen citroenen voor peren verkopen. De reden dat ze meegekomen was. Zo'n peperkoekenhuisje inéén zetten , liep niet van leien dakje, wat zeg ik, niet van een chocoladen dakje. Maar ze hadden nog samen gewerkt. Dat zag zelfs een blinde met één oog. Een cycloop dus.
Kabouter Kwebbel moest natuurlijk weer commentaar geven, kon die een stukske zagen. Daardoor ging het vlug vooruit, want ze zaagde de peperkoeken plankskes alsof ze nooit iets anders gedaan had in haar kabouterleven. Kabouter Lui hielp ook mee, maar na één raam van gelatine gestoken te hebben, was hij in slaap gevallen in z'n kruiwagen. Hij werd, God beware me, daar zo moe van hé ?
Maar er zat een kink in de kabel. Er klopte iets niet. Hoe meer ze bouwden, hoe minder muren er rechtop stonden. Hoe kon dat toch ? Was dit een spookbos ofzo ? Kabouter Plop belegde een vergadering op 't hoogste niveau, want hij stond op z'n keukentafel. Bob den Bouwer dreigde met een staking als er niet meer plopsakoeken bij de vis kwamen. Daar had Kabouter Plop geen oren naar, want plopsakoeken worden alleen bij melk gegeten en niet bij vis. Maar hun verbazing werd nog groter, toen ze naar hun bouwwerk keken. Er stond alleen nog een marsepeinen deur. Al de rest was verdwenen, foetsie en opgelost......
Zelfs de klop was er niet meer, want de bel deed het toch niet. Jawadde, hoe zou dit aflopen ? 'k Weet het niet of nog niet, want ze bellen juist. 't Zijn drie koningen met een aktentas. Bij nader inzien, zijn het Getuigen van Jehova. Die komen mij het Woord Gods verkondigen. Ik vraag of ze een afspraak gemaakt hebben en 't schijnt van wel. Ik kan me er niks van herinneren. Er staat niets van in m'n agenda, maar dat kan kloppen want ik heb geen agenda. Ik roep door het raam dat ik de dorstigen aan 't laven ben en zeg schol met mijnen Kriek. Wat een azijnpissers zeg. Ze kijken me aan alsof ik den duivel in hoogsteigen persoon ben. Wat niet veel scheelt. Mogen we even naar boven komen, roept er ééntje. Naar boven komen wel, maar of ik de deur opendoe voor zo'n paljassen, is een ander paar mouwen. 'k Moet zeggen dat die Getuigen toch ontzettend veel geduld hebben, die moeten ze vanachteren in de rij zetten bij het Laatste Oordeel, die hebben tijd zat. Ik maak het kort en zeg dat ik een verhaal aan het schrijven ben over Kabouter Plop. Schijnbaar kennen ze diene Plop , want ze verklaren mij ter plekke zot. Wat mooi meegenomen is, gezien de armen van geest het eerst binnen mogen in 't Rijk Gods. Ik roep hen nog na om een nieuwe afspraak te maken op m'n werk, maar ze hebben er geen oren naar. 't Zou anders een leuk intermezzo geweest zijn bij WMH.
Kon ik eens goed lachen.......
Waar waren we gebleven ? Hoe kan een mens nu een serieus verhaal vertellen, als men om de vijf voeten gestoord wordt bij het uitoefenen van z'n geestelijke arbeid ? Was het geestelijke of geestrijke ? Met al diene Kriek in m'n lijf, weet ik het op den duur niet meer hé ? 'k Zal er een verhaaltje in twee delen van maken, kwestie van de spanning erin te houden.......
Coming soon : “ Kabouter Plop zoekt de dader en lapt 'em een proces aan z'n been wegens........”

©GoNo ( rechtstreeks vanuit 't Kabouterbos)