Met een wrang gevoel in de regen...

' Wat denk jij over al die vluchtelingen die naar hier komen?'

Zo, denk ik, de discussie gaat beginnen, 't heeft nog lang geduurd eer men m'n mening vroeg. Ik heb weinig of geen zin om in een oeverloze discussie te geraken waarvan ik al op voorhand weet dat ik het onderspit zal moeten delven. Tegen vier man discuteren die toch niet zullen luisteren naar m'n argumenten, is een hopeloze zaak…

' Tja, wat moet ik ervan denken?'
' Je hebt toch wel een eigen mening of ben je bang om er voor uit te komen?'vraagt P.
' Nee, helemaal niet, maar eerlijk gezegd interesseert het me weinig of niets. M'n voorvaderen moesten ook gaan lopen toen er hier oorlog was. Dus vraag ik me af wat wij zouden doen moest het hier opnieuw beginnen…'

Ze kijken me aan alsof het in Keulen aan 't donderen is, wat zou kunnen gezien de weerberichten…

' Onze voorvaderen zijn niet op de loop gegaan, ze trokken zich strategisch terug om daarna met vernietigende kracht terug te slaan...'zegt C. die nog majoor in het roemrijke Belgische leger geweest is. Hij kan het dus weten hé?

' 't Heeft wel vijf jaar geduurd om te hergroeperen in Engeland hé?'zeg ik met een tikkeltje sarcasme.

C., gewezen majoor, kijkt me plots bloeddorstig aan. Als hij nu een mitrailleur vast had,was ik eraan. Eens militair, altijd militair, denk ik dan…

' Ze moeten het leger inzetten tegen al die vluchtelingen. Op een legervliegtuig zetten en terug naar hun vaderland. 90 procent van die vluchtelingen zijn jonge kerels die hier willen profiteren van onze rijkdom. 't Zijn allemaal hooggeschoolden hé? Maakt dat m'n kat wijs, die gelooft misschien nog in sprookjes...'zegt onze majoor buiten dienst, met kwade stem.

' En die tien procent vrouwen en kinderen mogen dus blijven?'vraag ik met een lachje op m'n lippen.

' Ja, die mogen blijven, als ze zich maar aanpassen aan onze levensstijl en cultuur…'

Hij heeft een punt, denk ik plots. Dat hoor ik overal zeggen. Maar wat is onze cultuur en levensstijl feitelijk. Houdt dat in dat ze frieten met stoofvlees moeten eten? Dat ze moeten zeggen dat Rubens de grootste schilder is die Vlaanderen ooit heeft gekend? Dat Eddy Merckx de grootste wielrenner aller tijden is? Wie bepaalt er wat cultuur is? De geschiedenis van een volk?

' Ik kan je gelijk geven als je zegt dat ze zich moeten aanpassen. Maar bij m'n weten gebeurt dat bijna nooit hé? Vroeg of laat willen ze hun eigen cultuur leven en beleven. Wij klitten ook samen in het buitenland. Kijk maar eens rond je als je op vakantie bent in 't buitenland. En daar wringt het schoentje...'zeg ik, mij ervan bewust dat ik mij in een wespennest aan 't begeven ben…
De andere drie zwijgen, doen alsof ze nadenken over m'n woorden. Terwijl ik in hun ogen kan lezen dat ze zich afvragen wanneer ik eindelijk eens een rondje ga geven…

' Voilà, eindelijk eens iemand die de waarheid zegt. Aanpassen of oprotten. Dat ze hun vluchtelingen steken waar de zon niet schijnt. We hebben al problemen genoeg met onze eigen werklozen waar de meesten van hen ook tot de jeugd behoren. Dat ze eerst eens voor hun eigen volk zorgen. Er zijn hier genoeg behoeftigen die amper toekomen met hun uitkering of pensioentje…'

De ijzervreter krijgt zo waar nog een applaus van de aanwezige klanten. Ik kijk een beetje beteuterd naar het schouwspel, mij afvragende of al die mensen nu echt zo denken…
Populisme bestaat in alle lagen der bevolking, is m'n conclusie…

' Ik vraag me nog altijd af wat we zelf zouden doen moesten we in hun schoenen staan?'probeer ik nog een keer.

' We staan niet in hun schoenen hé? Wij wonen hier, hebben voor onze welvaart gewerkt. Alles wat wij verworven hebben, hebben we met onze eigen handen opgebouwd. En gij schrijvertje, die het allemaal zo goed weet, vertel me eens wie dat allemaal zal betalen? Waar gaan ze het geld halen om al die vluchtelingen te onderhouden? Ze spreken alle dagen  over de crisis, dat er moet bezuinigd worden om onze sociale zekerheid in stand te houden. Maar voor die tienduizenden vluchtelingen hebben ze plots geld in overvloed. En nu gij hé?'

Ik kan er geen speld tussen krijgen. Als ik erbij nadenk, dan voel ik dat hij gelijk heeft. Maar is alles zo zwart/wit? Ik zou willen zeggen dat iedere mens recht heeft op een menswaardig bestaan, dat grenzen gemaakt zijn door mensen. Dat er door de eeuwen heen altijd volksverhuizingen zijn geweest. Maar hoe krijg ik het verkocht aan mensen die zelf in miserie leven? Die zelf tot de nieuwe kaste van armoedzaaiers behoren? Ik ben ook één van hen, weet wat het is om iedere euro vijfmaal om te draaien alvorens hen uit te geven.

Ik heb m'n rekening betaald, met het excuus dat ik nog naar de dokter moest. 't Is met een wrang gevoel dat ik nu buiten in de regen sta…

©GoNo