’t Is maar ene keer Kerstfeest…

’t Is druk in de supermarkt, veel te druk. De man in versleten groen jagersjas, probeert met z’n karretje nergens tegenaan te rijden. Het scheelt geen haar of hij rijdt een dikke allochtone vrouw aan, die plots in het midden van de rayon met zuivelwaren stopt. De vrouw bekijkt hem alsof hij het op haar leven gemunt heeft. Een waterval van vreemde woorden, waarvan hij geen snars begrijpt, krijgt hij over zich heen. Sorry, zegt de man, ‘k heb je toch niet geraakt? Een tweede symfonie van harde keelklanken, is het gevolg…
Maken dat ik hier wegkom, denkt de man. Als ik antwoord ben ik een racist. Als ik niet antwoord, ook!
Hij manoeuvreert voorzichtig z’n winkelkarretje langs de dame. Althans dat probeert hij toch. Maar haar karretje staat in het midden van de doorgang en ze is niet van plan het opzij te duwen. Pardon, mag ik eventjes passeren, vraagt de man op beleefde toon. De vrouw steekt haar middenvinger op. Allah zij geloofd, denkt de man. Zal waarschijnlijk ook in de Koran staan. Of anders een typisch geval van complete integratie. Fuck you, wil de man haar toeroepen, maar hij doet het niet. Gezien de aanwezigheid van meerdere ras-en geloofsgenoten van de hoofddoekdragende vrouw. Ach, vrede aan alle mensen van goede wil, dit specimen hoort er blijkbaar niet bij…
De man draait z’n karretje om, zal straks wel terugkomen als dat vrouwmens weg is. Wat zal hij dit jaar klaar maken. Verleden jaar was het kreeftensoep uit blik. De goedkoopste. Veel blik, weinig soep en nog minder kreeft. De kroketjes ware ook al niet te vreten, smaakten naar plastic. En die halve gebraden kip was waarschijnlijk gestorven aan een hartinfarct wegens te hoge ouderdom. De wijn van 2,99€, promotie inbegrepen, had veel weg van water met toegevoegde kleurstof. ’t Zag rood, maar daar hield het ook mee op. Nodig eens een eenzame uit, denkt de man hardop. Ik denk er nog niet aan, antwoordt er een vrouw die achter hem staat…
Hoeveel kan hij spenderen om een feestmaal te bereiden? ’t Is tellen geblazen, wil hij niet in de problemen geraken. December heeft 31 dagen en als ze niet op tijd storten, kan hij voor de rest van ’t jaar op z’n kin kloppen. Wijn zal er dit jaar niet bij zijn, ’t zullen twee blikjes bier worden. Maar deze keer niet de goedkoopste. ’t Is maar één keer Kerstdag. Hij neemt een blikje Jupiler, kijkt naar de prijs. Zet er twee in z’n karretje. Een beetje verder staan er nog blikjes bier. Verdomme, dat scheelt hem meer dan een derde in prijs. En de maand is nog lang. Hij zet de twee blikjes Jupiler terug, neemt vier goedkope blikjes. Voilà, kan ik eens doordrinken, denkt hij…
Hé, de kaasschotels staan in promotie. Voor de helft van de prijs. Als dat geen meevaller is. Na eerst de prijzen verdubbeld te hebben, gaat er nu 50% af. Kaas & bier, meer moet dat niet zijn. Geen afwas, gemakkelijker kan haast niet. Als hij z’n tafel een beetje versiert met hulst en wat slingers, is het plaatje compleet. Wat plukjes watten en op de achtergrond de muziek van “ Stille Nacht”. Met het geld dat hij uitgespaard heeft kan hij een potje Whiskas kopen. Z’n trouwe kater heeft er recht op. De melk, ik mag de melk niet vergeten…
De rijen zijn lang, er zijn maar drie kassa’s open. Morrende mensen. ’t Gaat niet vooruit, maar ook niet achteruit. Geen kat die luistert naar de sfeervolle kerstmuziek. Hij wel, hij luistert. Naar de herinneringen. Toen hij nog een bengel was. ’s Avonds gezellig rond de kerstboom. Een echte. Met de aan-en uitfloepende lampjes. En het kerststalletje, met de os, de ezel en de schaapjes. De ezel had maar drie poten. Dat had den Blackie hem geflikt. Het Kindeke Jezus kon er nog mee lachen, pa en ma wilden die manke ezel niet vervangen. ’t Waren erfstukken, al eeuwenlang in de familie. Hij kon de geur van de dennenboom ruiken…
“ Meneer, is ’t nog voor vandaag?”vraagt de kassierster.
Geschrokken kijkt de man om zich heen. Zet z’n boodschappen op de lopende band. De scanner piept ongenadig, daar dient hij ook voor. 32 €. Wablief?
“ Euh, ‘k heb maar twintig euro bij…”stamelt de man.
“ Denkt u dat ik de Kerstman ben?”vraagt de kassabediende, er aan voorbijgaande dat ze een vrouw is.
De man schuift z’n kaasschotel en bierblikjes aan de kant. Houdt alleen de melk en het blikje Whiskas over. De juffrouw aan de kassa werpt hem een venijnige blik toe. Opnieuw beginnen. De rayonverantwoordelijke moet speciaal komen om de kassa te resetten. Wat een gedoe…
“ Zalig Kerstfeest…”zegt de man.
“ Doe de groeten aan uw kat of ga je het zelf opeten?”is het antwoord van de kassajuffrouw.
“ We gaan het samen opeten, ’t is maar ene keer Kerstdag hé?”

De man zit thuis aan tafel. Voor één keer mag de kat op de tafel zitten. Tussen de slingers en de plukjes watten. Met een bordje Whiskas en een bordje melk. De man kijkt vertederd naar z’n kater.
“ Zalig Kerstfeest…”fluistert hij met een brok in z’n keel. En hij neemt een flinke hap uit zijn boterham met choco…

©GoNo