Stemmen

Voorzitter tot beklaagde:
“ Kunt u mij een verklaring geven waarom u uw vrouw zo toegetakeld heeft?”
Beklaagde:
“ Edele achtbare, ’t zijn hogere machten die mij influisterden dat ik korte metten moest maken met alle ongelovigen, te beginnen met m’n vrouw die in ’t geniep een relatie had met een moslim-arabier…”
Voorzitter:
“ U gaat mij toch niet vertellen dat u stemmen hoorde die u zeiden uw vrouw toe te takelen?”
Beklaagde:
“ Inderdaad, edele achtbare, inderdaad…”
V.:
“ En wat moet ik mij hierbij voorstellen?”
B.:
“ U kunt zich dat niet voorstellen. ’t Is alsof je gedachten constant onderbroken worden door een reclameboodschap. Maar in plaats van je aan te zetten tot kopen, wordt je aangezet tot het uitvoeren van een welbepaalde opdracht. In mijn geval een kruistocht tegen die heidense ongelovigen…”
V.:
“ Volgens het psychiatrisch verslag dat hier voor mij ligt, bent u totaal bij uw zinnen en is er geen spoor te bekennen van ook maar enige vorm van een gespleten persoonlijkheid…”
B.:
“ Wat weten die zieleknijpers van wat er omgaat in iemand z’n hoofd? ’t Is allemaal natte-vingerwerk. Je kunt die wijsmaken wat je wilt hé? Een beetje zoals bij de dokter, je zegt :” ik heb last van mijne rug…” wie kan controleren dat het waar of niet waar is?”
V.:
“ Allemaal goed en wel, maar de feiten die u gepleegd heeft en waarvoor u hier terechtstaat, wijzen er toch op dat u een agressief persoon bent. Een gevaar voor uzelf en de maatschappij. Hoorde u die stemmen ook toen u uw schoonmoeder verleden jaar van het balkon duwde?”
B.:
“ Meneer de voorzitter, dat schijnheilig mens is uit vrije wil van het eerste naar beneden gesprongen, daar zijn getuigen van. Die twee zatte Hollanders, die op het naastliggende balkon een potje aan ’t neuken waren, hebben aan de politie verklaard dat op het moment dat ze de zevende hemel bereikten, ze uit hun ooghoeken zagen hoe er een dame op de ballustrade kroop en sprong na het zeggen van de volgende woorden, ik citeer, : iedereen neukt hier en m’n schoonzoon wil met mij niet neuken…!
Waarna ze sprong. Tot wanhoop van de tuinier, want ze kwam terecht in z’n juist aangeplantte en aangelegde rozenperk. Naar ’t schijnt heeft men achteraf tweehonderd en één stekelige doorntjes uit haar achterste en kut mogen plukken. Wat haar voor een tijdje de lust ontnam om mij nog lastig te vallen. En om op uw vraag te antwoorden, edele, ja, die stemmen lachten zich in koor een breuk…”
V.:
“ Uw vrouw beweert dat u haar moeder een handje geholpen heeft. Beter nog dat u haar ondersteunde om op die ballustrade te kruipen…”
B.:
“ Edele voorzitter, ik wilde haar terugtrekken, was zelfs bereid om met haar in bed te gaan liggen. Ik heb haar gesmeekt om niet te springen. Maar ’t enige dat ze zei, was dat ze stemmen hoorde. Collega-stemmen als het ware. Wie ben ik omdat in twijfel te trekken hé?”
V.:
“ Ik krijg stilletjesaan de indruk dat iedereen stemmen hoort, behalve ik. Een stem in mij zegt dat ik niets geloof van wat u hier staat te vertellen. De jury zal straks over uw geval stemmen. U moogt gerust zijn dat mijn stem doorslaggevend zal zijn. Wat zegt U? U bent uw stem kwijt? Dewelke?”

©GoNo